Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2353]

602. Ic wil mi selven troosten.

1.
Ic wil mi selven troosten
ende maken enen moet;
al bin ic nu int liden,
dat sal noch worden goet;
alst liden is verganghen,
so comet die blischap aen,
in liden wil ic mi houden
so als ic beste can.

2.
Natuurken, du moetste liden
dijns herten onghevoech;
ic bin hier in den liden,
mi is dicke so wee te moet;
och, God, so wilt mi troosten
alst u dunket wesen tijt
al voor des viandes stricken,
sijn laghen sijn so wijt.

3.
Nochtans so wil ic hopen
ende truren niet so seer:
mijn liden mach verwandelen,
ghenade geeft die Heer;
dat mi is ghevallen,
dat mach een ander gheschien,
conde ic mijn liden verhalen,
so woude ic truren niet.

4.
Och rat van avonture,
woutstu niet ommeslaen;
die mi woude helpen truren,
dat duchte mi wel ghedaen.
Het comet in eenre uren,
men cans ghewenden niet.
Wat sulle wi veel betruren
ooc alsmen daghelics siet?

5.
Eens woordes mach ic ghedenken,
dat ic te segghen plach:
mi selven wil ic schenken
dien Heren diet al vermach;
mi selven wil ic schenken,
so mach ic worden quijt,
ende dienen hem al mijn leven,
den Heren van hemelrijc.

6.
Met liden mach men temmen
ende bendich maken schier;
een hertken sonder liden
is een onstadich dier;
daer bi so mach men merken
ende horen haren sanc;
van liden waer veel te spreken,
die reden worden veel te lanc.

7.
Hier bi so mach men merken,
hoe menich edel hertken staet,
dat sijn natuur moet crenken
ende smedet daer op dat gout.
Het spruten aen der heiden
die bloemkens jonc ende out:
ic ligghe hier arm ghevanghen,
van liden so worde ic out.

[p. 2354]

 

8.

 

Och ouder mach ic werden

 

ende jongher nimmermeer;

 

soude ic dit langher herden,

 

so woude ic bidden seer,

 

door God ende door ghenade,

 

dat hi mijns ghedachtich weer.

 

Die rouwe comt veel te spade,

 

dat ordeel is gheschiet.

 

 

 

9.

 

Och Heer van hemelrike,

 

ontfermt mi arme man,

 

ic ligghe hier ellendelike,

 

siet mi ellendich an,

 

ende wildet mi vergheven

 

al door Mariën eer;

 

ic diene u alle mijn leven,

 

ic hone u nimmermeer!

2, 2. t.: moetste di liden. - 4, 7-8. De zin is: wat zullen wij veel treuren, als wij zien wat wij dagelijks zien. Cf. Hölscher 10. - 5, 6. = worden quijt = effen zijn, niets meer schuldig zijn.

Tekst.

Hoffmamn v.F., Niederl. geistl. Ldr., 1854, nr. 63, bl. 137, ‘dit is die wise: Lief hebben ende miden’, naar het 15^de-eeuwsch Berlijnsch Hs. 8,185.

Dr. B. Hölscher, Niederdeutsche geistl. Lieder und Sprüche, Berlin 1854, nr. 36, bl. 76, aanverwante lezing:

1.
Ick wil my solven troisten
und maken eyne moit,
al ist nu in liden
eth mach noch werden gudt.

2.
Als liden is vergangen,
so kumpt de blydeschop an;
in liden wyl ick my holden,
wu ick wal beste kan.

3.
Hedde ick in mynen lyden
her Iesus wer wal gud,
so wolde ick my verblyden
in mynen wederspoet,

4.
Und hopen und liden;
des lydens wert noch raet;
wu lichte is my myn herte,
als lyden van hene gaet.

5.
Nochtans so wyl ick hoppen
und truren nicht to seer;
konde ick myn liden hêllen,
genade gyff de here.

6.
Idt spruten an der heide
de blomekens cleen und groit;
ick lygge hyr arm und gevangen,
van lyde werde ick olt.

7.
Och, olt so mach ick werden
und junger numermer;
solde ick dydt lenger lyden,
ick wolde bidden seer

8.
God umme syne genade,
dat he myner gedechtich wer;
de rouwe kumpt vele to spade,
als dat ordel is gedaen.

9.
Hyr by so mach men mercken,
wu eth mannich herteken geit,
dat syne natuer moet krencken,
als eth nergent up en steit.

10.
Idt kumpt in eyner uren,
men kans geweren nicht;
wat wyl men vele truren,
na dem ment dagelyx suet,

[p. 2355]

 

11.

 

Och God, woldestu my helpen,

 

als eth dy duncket wesen tydt,

 

als vor der viande stryde;

 

er lage synt so wyth.

 

 

 

12.

 

Och rat van eventuren

 

woldestu nicht umme slaen,

 

de my nu hulpe truren,

 

dat duchte my wal gedaen.

 

 

 

13.

 

Dat my nu is gevallen,

 

dat mach mer gescheen;

 

konde ich myn liden verbergen,

 

ick wolde truren nicht.

12, 1, Och rat van eventuren; zie hiervoren II, nr. 421, bl. 1569.

Melodie.

Zie het onmiddellijk volgende lied.