Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2327]

593. Een edel fonteyn is ons ontsloten.

1.
Een edel fonteyn is ons ontsloten,
die lange hevet stille ghestaen,
den brant der minnen is wt ghevloten,
daer alle sondaren mogen toegaen.

2.
Die rivieren vloeyen, die aderen springhen,
die beke leyt so diep int dal,
die ghenade en can engel noch mensche bekinnen
die daer wt vloeyt over al.

3.
In dese fonteyne laet ons hopen,
hoe vele dat wij hebben misdaen;
Iesus wonden staen altijt open,
so wie daer coemt sal ghenade ontfaen.

4.
Wie hier in heeft sijn woonstede,
die blijft altoos onversaecht,
want hy heeft daer ghewarighen vrede,
anders nemmermeer, so wat hi iaecht.

[p. 2328]

 

5.

 

Want wat wij soecken tot eenighen stonden,

 

ghewarighen vrede en vinden wij niet

 

dan alleen in Iesus wonden,

 

daer crighen wij troost van alle verdriet.

 

 

 

6.

 

Och conden wi dit te rechte bekinnen

 

hoe alle vruechde hier in steet,

 

so en soude ons gheen dinck mogen verwinnen,

 

engel, noch mensche, noch vyant wreet.

 

 

 

7.

 

Wij sullent beclaghen noch al soe seere,

 

als ons die leste ure aen staet,

 

dat wij in Iesus wonden niet eere

 

en hebben gheset ons toeverlaet.

 

 

 

8.

 

Maer nemmermeer en ist te spade,

 

soe langhe als leven in ons es;

 

altijt staet open Gods ghenade

 

tot elcken sondaer, sijt seker des.

 

 

 

9.

 

Wie nu beswaert is met swaren sonden

 

ende in corten stonden verlost wil wesen,

 

die gae met betrouwe tot Ihesus wonden,

 

hi sal volcomelijck ghenesen.

 

 

 

10.

 

Vliet totter fonteynen sonder gront,

 

die den dorstighen laeft altoos;

 

noyt mensche en is tot eenigher stont

 

van daer ghesceyden troosteloos.

 

 

 

11.

 

Maect alle daghe hier u ghelaghe,

 

weest niet verslaghen om der sonden ghetal;

 

versaedt uwen lost, vraecht niet wat cost,

 

want het is so diere vergouden al.

 

 

 

12.

 

Met silver, noch met rooden goude

 

en is ons ghecost dese ghenade groot;

 

diese ons van minnen gheven woude,

 

die heeftse betaelt met sijnder doot.

 

 

 

13.

 

Och laet ons hopen met diepen verlangen

 

tot deser fonteynen, waer willen wi bat?

 

Daer ontfangen wij ghenade, hoe dick wij vallen,

 

want si is der armer sondaren schat.

[p. 2329]

 

14.

 

Iesus doot, sijn bitter liden,

 

sijn open herte, sijn wonden root,

 

dat watere ende bloet wt sijnder siden

 

moet ons staen in staden ter laetster noot.

 

 

 

15.

 

Die dit liedeken heeft gheset in dichte,

 

die is beswaert metter sonden last;

 

die wonden Iesu moeten hem verlichten,

 

daer op staet sijn betrouwen vast.

4, 3. ghewarighen = waren. - 4, 4. so wat hi iaecht, wat hij ook najaagt. - 6, 4. vyant, duivel. - 10, 1. t.: fontenen. - 11, 1. ghelaghe, inleg. - 11, 3. lost, lust. - 11, 4. vergouden, vergolden. - 14, 4. staen in staden, te baat wezen. - 15, 3. moeten, mogen.

Tekst en melodie.

Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 214, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 245, ‘dit is die wise: Dit heffe ick op, dit wil ick vaten’.