Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2312]

587. Het staet een casteel, een rijc casteel.

1.
Het staet een casteel, een rijc casteel,
een casteelken op hooger tinnen;
daer singhen die engelen so soeten lof,
heer Iesus woont daer binnen.

2.
Tot desen casteele quamen wi gaerne,
conden wi daer toe gheraecken;
het blinct daer al van pueren gouwe,
die mueren en oock die daken.

3.
Tot desen casteele en comen wij niet,
wi moeten vromelijck striden;
die wilde zee vlack ende diep,
die moeten wij over liden.

4.
De boose gheesten comen ons aen,
met temptacien willen si ons verladen;
sij hebben daer so menigen te gronde gheseylt
met hare valsce raden.

[p. 2313]

 

5.

 

Sij wenschen ons dicke inden gronde,

 

sij souden ons gherne verdrincken;

 

wij anckeren ons herte in Iesus wonden,

 

wij latent daer inne sincken.

 

6.

 

Laet ons die wilde zee over varen

 

met also blide sinnen!

 

God die heere wil ons ghesparen,

 

dat wi dat casteel mogen winnen.

3, 3. t.: en diep. - 5, 1. t.: gront.

Tekst.

Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 35, uitg. Scheurleer, bl. 55: ‘op de selve wise (de wijs: ‘Had ick eenen getrouwen bode’, zie dit lied hierna), ‘oft: Op eenen palm avont is dat geschiet. / Si souden trecken doer der heyden’; tekst hierboven weergegeven. Vroeger uitgegeven naar dezelfde bron door Hoffmann v.F., Holländische Volksldr., 1833, nr. 20, bl. 49; - Willems, Oude Vl. ldr., 1848, nr. 208, bl. 449; - Hoffmann v.F., Niederl. Volksldr., 1856, nr. 202; bl. 356.

Melodie.

Zie het lied: ‘Had ic eenen’, enz.