Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2166]

551. Jesu, ons liefd', ons wenschen.

1.
Jesu, ons liefd', ons wenschen
en ons verlosser goet,
schepper van alle menschen,
die al dat leeft hier voedt,
wat liefd' heeft u ghemoet
te lijden onghemack,
ja, te storten u bloet,
draghend' ons sondich pack?

2.
Dus hebt ghy willen lijden,
een alsoo bitter doot,
een doot, tot gheenen tijden
met schanden alsoo groot,
om ons wt onsen noot
en van des vyandts macht
te vrijden, inden schoot
van uwer liefden cracht.

[p. 2167]

 

3.

 

Heeft u dan soo ghedwonghen

 

dijn liefde, groot minnaer,

 

soo moghen wel ons tonghen

 

u danckbaer zijn eenpaer;

 

och iae sy, want, voorwaer,

 

ghevanghen laghen wy;

 

maer deur u lijden zwaer

 

sijn wy gheworden vry.

 

 

 

4.

 

Den hemel was ghesloten,

 

die ons nu open staet;

 

u cruys dat heeft doorschoten,

 

ghemurselt t' serpent quaet;

 

deur u, ons toeverlaet,

 

hebben wy vol pardoen

 

van allen ons misdaet.

 

Wat cost ghy ons meer doen?

 

 

 

5.

 

U moeten wy lof spreken

 

met een dancbarich woort,

 

wy, vaten vol ghebreken,

 

o Jesu, ons aenhoort;

 

al comt het traghe voort,

 

aenmerct ons flauwicheyt;

 

door u graci' ons spoort

 

ter deucht in eeuwicheyt.

1, 3. scheppér van, enz., valsche scancie, die te verbeteren ware door: ghi schépper áller, enz.

Tekst.

Het prieel der gheest. mel., Brugghe 1609, bl. 106, ‘Van de bittere Passie ons Heeren’; - Het Paradiis der gheest. vruechden, Antw. 1617, bl. 36; - S. Theodotus, Het Paradys der geest. en kerck. lof-sangen (1621), 5^de druk, Antw. 1648, bl. 153.

Melodie.

Het prieel, 1609, t.a.p. - Volgens de uitg., Antw. 1617, bl. 101, werd het lied voorgedragen ‘op de wijse: Het stont een moeder reene’; - volgens Het Paradiis, enz., ‘op de wijse: Myn droefheydt moet' ick klaghen’; zie bl. 2160-2 hiervoren.