Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2035]

526. Ons naket eenen soeten tijt.

1.
Ons naket eenen soeten tijt,
wi moghen al wel sijn verblijt
met herten ende met sinnen;
ons is gheboren, des seker sijt,
so soeten ionghelinghe.

2.
Ons is gheboren so cleynen kint,
van eender maghet een ionghelinck,
een sone is ons ghegeven;
dat is ons allen een salich dinc,
in hem is deeuwich leven.

3.
So schier als hi gheboren was,
wert hi gheleyt, also ic las,
in eender couder cribben;
want daer gheen ander wieghe en was
daer hi in mochte ligghen.

4.
Op luttel hoey wert hi gheleyt,
Iosephs coussen, sijn eerste cleet,
daer wert hi in ghewonden;
noyt en was meerder oetmoedicheyt
in deser werelt vonden.

[p. 2036]

 

5.

 

Die beesten vielen op haer knyen,

 

waer was dat wonder meer ghesien?

 

si bekenden haren heere;

 

dat en sach men noeyt gheschien,

 

het is ons een grote leere.

 

 

 

6.

 

Het wert den herderen gheopenbaert,

 

al vanden enghel al metter vaert,

 

die hem die bootscap brochte;

 

si liepen al te Bethleem waert,

 

daer si dat kindeken sochten.

 

 

 

7.

 

Si vonden alle die waerheyt,

 

als hem die enghel hadde gheseyt,

 

vanden kinde ende vander moeder;

 

het is ons een grote waerdicheyt,

 

dat hi is onse broeder.

 

 

 

8.

 

Die herderen liepen altehant,

 

si maecten meere al om int lant

 

dat Ihesus was gheboren;

 

waer ons dat kindeken niet ghesant,

 

wi waren al verloren.

 

 

 

9.

 

Daer na opten achsten dach,

 

als ons sinte Lucas doet ghewach,

 

so wert dat kint besneden;

 

sijn suver bloet men storten sach

 

in sine ionghe leden.

 

 

 

10.

 

Ihesus wert dat kindeken ionc

 

gheheten op die selve stont;

 

des wi ons allen verbliden

 

en draghen in onser sielen gront

 

hem eewelic tot allen tijden.

 

 

 

11.

 

Drie coningen quamen also verre

 

wt haren lande, bi eender sterre,

 

tot Bethleem in die stede;

 

si offerden wieroock, gout ende myrre

 

tot sijnder waerdichede.

 

 

 

12.

 

Doen Herodes dat vernam,

 

wert hi toornich ende gram

 

in alle sinen sinnen;

 

hi dacht, hoe hi dat ionghe lam

 

al totter doot mocht bringhen.

[p. 2037]

 

13.

 

Herodes gheboot den ridderen sijn

 

te doden al die kinderkijn

 

die inden lande waren;

 

sijn hert dat was in groote pijn,

 

hi en woude niemant sparen.

 

 

 

14.

 

Ioseph doen met haesten groot

 

metten kinde ende sijnder moeder vloot

 

als hem die enghel seide:

 

‘vliet in Egipten, om den noot,

 

al door die langhe heyde.’

 

 

 

15.

 

Nu bidden wi dat kindeken cleyn

 

ende Marien, die suver maghet reyn,

 

dat si ons willen beschermen

 

ende bi hem ons brenghen al ghemeyn,

 

ende onser altijt ontfermen.

1, 1. sic, Een dev.; tekst: Ons naket een. - 2, 3. t.: een sone in ons. - 3, 4. geen and'. - 3, 5. t.: mocht. - 8, 2. meere = mare, tijding. - 11, 4. ende bijgev. naar Een dev. - 12, 1-5. Vgl. hiervoren nr. 525, bl. 2026, str. 2 en de varianten. - 14, 1. sic, Een dev.; tekst: Joseph die. - 14, 2. sijnder moed'. - 15, 1. sic, Een dev.; tekst: wi tkindeken.

Tekst.

Dit is een suverlijc boecxken, Antw. 1508, bl. 33 v^o, ‘op die wise: ‘Ick weet noch eenen acker breyt’, hierboven weergegeven; - Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 98, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 125, aant. bl. 332, zelfde tekst met enkele varianten; - Het hofken der geest. liedekens, Loven 1577, bl. 72.

Melodie.

Een dev., t.a.p.; zie het wereldlijke lied: ‘Ic weet noch enen acker breit’, I, nr. 37, bl. 207, hiervoren.