Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 1900]

490. Een seraphinsche tonghe.

1.
Een seraphinsche tonghe
my nu wel dient voorwaer,
een kele die wel songhe
met soete stemme claer,
om t' kindeken soo cleene,
gheboren, soomen siet,
van eender maget reene,
te loven met een liedt.

2.
Sijn twee bruyn oochskens schoone
en zijn mondeken root,
sijn ledekens idoone,
sijn handekens minioot,
die tooghen ons de weghen
die wy moeten ingaen,
op dat wy al den zegen
van hem mogen ontfaen.

3.
Sijn lief aenschijn geprezen,
sijn graci' aldermeest
in syn kinderlick wesen
verheucht my in den gheest;

[p. 1901]

 

en, soo ick wel aenschauwe,

 

hy is geheel gelijck

 

zyn moeder, onse Vrauwe,

 

in goe manieren rijck.

 

 

 

4.

 

Gheeert sy dan de moeder,

 

nu en t' allen termijn,

 

die t' kint, onsen behoeder,

 

gebaert heeft sonder pijn;

 

glori' sy Godt gegeven,

 

den menschen peys al hier,

 

die op der eerden leven,

 

van wille goedertier.

 

 

 

5.

 

O Jesu, soete naeme,

 

ons troost, ons toeverlaet,

 

ons verlosser bequaeme,

 

aenmerckt ons simpel daet;

 

wilt duer u liefd' aanveerden

 

ons hert voor een present,

 

al zijn wy cleen van weerden,

 

o Heer, 't is u bekent.

Tekst.

Het prieel der gheest. melodie, Brugghe, 1609, bl. 67, ‘op de wijse alsoot beghint’. De laatste vier regelen der strophe werden onder het zingen herhaald. - De spreuk: ‘Leght Tolle naer recht’, onderaan dit lied en een volgend: ‘Godt die neemt zijn behagen’, bl. 211, is die van Jan de Tollenaer, in 1582 te Brugge geboren, in 1602 in de Jezuïetenorde getreden.

Melodie.

Het prieel, t.a.p.; - Stalpaert, Gulde-iaers feest-dagen, Antw. 1635, bl. 827, voor: ‘Hoe'n hebdy geen meedoghen’, zelfde zangwijs; - Bäumker, Das kath. deutsche Kirchenlied, II (1883), nr. 62, bl. 128, naar liederboeken van 1623 en later:

Ma - ri - a ist ge - boh-ren
auss Kö - nig - li - chem Blut,
ihr Stamm ist auss-er - koh - ren
auss Pa - tri - ar-chen gut.