Het oude Nederlandsche lied. Deel 2

[p. 1508]

407. Wat is de werelt doch.

1.
Wat is de werelt doch
dan een Pandoras doos,
vol wreetheyt en bedroch?
De menschen quaet en boos,
ia, de Heeren des lans,
vol on-eeren te hans,
leven goddeloos.

2.
Mocht u onkuysheyt heet
niet worden wt gheblust,
dan dat ghy, Prince wreet,
my nemen moest mijn rust?
Moest ghy schenden mijn jeucht
om te enden mijn vreucht?
O wat booser lust.

3.
Ghy hebt tot dit misdaet
tyrannich noch verwoet,
als Polyphemus wreet
ghedorst naer menschen-bloet,
heel Toscanen ont'eert;
en in tranen verkeert
mijn ghenuchte soet.

[p. 1509]

 

4.

 

O Cesar, ghy suit wis

 

u stooren, als ghy hoort

 

wat my ervaren is,

 

daer by dees growsaem moort;

 

ick weet seker, dat ghy

 

den wet-breker hier by

 

haest sult helpen voort.

Tekst en melodie.

Ysermans, Triumphus Cupidinis, Antw. 1628, bl. 126, met het opschrift: ‘Liedeken’ en deze regelen:

‘Grisella songh dees droeve clacht
als Lucius haer had vercracht,
die haeren Tyter inder nacht
bloet-dorstich noch had om ghebracht.

‘Op de wijse: ‘Nu ick de werelt ken’. - Op den rand van bl. 127: ‘Ghesonghen in het spel van Grisella gespelt op de Camer van den Olijftack’. Op bl. 38 vindt men nog eens dezelfde melodie, met dit opschrift:

‘Coridon beclaeght hem seer
dat men t' goet nu kiest voor d' eer.

Op de wijse: ‘Wat is de werelt doch’, voor het volgende lied:

1.
Nu ick de werelt ken
beclaegh ick my te recht,
dat ick gheboren ben
van stam en af-comst slecht,
midts men meere om t' goet
dan om d'eere nu doet;
wee mijns, ermen knecht!

2.
Op deucht oft trouwicheyt
wordt nu niet meer gheacht,
een maeght wordt nu verleyt
gout-suchtich, door den pracht;
die niet rijck'lijck en gaet,
wordt, t' is blijck'lijck, versmaet;
want naer staet elck tracht.

3.
O eeuw, ô snooden tijt,
die s' menschen boosheyt deckt
met gout vermalendijt,
dat eer en deucht bevleckt,

[p. 1510]

 

draeght dan rouwe, t' is noot,

 

want de trouwe is doot

 

endt' bedroch verweckt.

 

 

 

4.

 

Ist moordenaer oft dief,

 

heeft hy maer goet en gelt,

 

elck eert en heeft hem lief;

 

d' welck my ont'rust en quelt,

 

ja beswijcker om dick,

 

van een rijcker als ick

 

lijt mijn lief ghewelt.

 

 

 

5.

 

Denckt, lief, denckt dat een man

 

die t' sijn wel gaede slaet

 

aen goet licht raken can.

 

En wat is rijckdom quaet?

 

Een, die t' sijne verquist,

 

ghelijck schijne oft mist

 

sijnen schadt vergaet.

 

 

 

6.

 

Siet, lief, siet dan mijn trouw';

 

voor 't goet, kiest deucht en eer,

 

soo ghy wilt sijn mijn vrouw';

 

ick sal u achten meer

 

dan een coninck de sijn;

 

mijn soet honinck aenschijn,

 

neemt tot my den keer.

Onder den titel De wereld, brengt Willems, Oude Vl. ldr., nr. 246, bl. 509, str. 1 van het eerste dezer liederen en str. 1, 2, 3 van het tweede, tot één enkel lied.

De melodie hierboven geeft de oorspronkelijke notatie, buiten de bijgevoegde maatstrepen, terug.