Het oude Nederlandsche lied. Deel 2

[p. 1504]

405. Isabelle, mijn dochterken.

1.
‘Isabelle, mijn dochterken,
waer hebde gy leeren naeijen?’
- ‘Te Gent al by mijn moeije.
Hoe leed, hoe leed, hoe leider is 't my!’

2.
- ‘Isabelle, mijn dochterken,
wat hebde gy daer g'eten?’
- Visch meê geluwe strepen.
Hoe leed’, enz.

3.
- ‘Isabelle, mijn dochterken,
waer hên-ze dat vischje gevangen?’
- ‘In een kelderken met een tange.
Hoe leed’, enz.

4.
- ‘Isabelle, mijn dochterken,
waer hên-ze dat sopken gegoten?’
- ‘Op de strate voor d' honden.
Ze borsten waer ze stonden.
Hoe leed’, enz.

[p. 1505]

 

5.

 

- ‘Isabelle, mijn dochterken,

 

wat jonde gy aen uwe moeije?’

 

- ‘Eenen oven om in te gloeijen.

 

Hoe leed’, enz.

 

 

 

6.

 

- ‘Isabelle, mijn dochterken,

 

wat jonde gy aen u zelven?’

 

- ‘Een spaêdjen om my te delven.

 

Hoe leed’, enz.

 

 

 

7.

 

- ‘Isabelle, mijn dochterken,

 

wat jonde gy aen uw broeder?’

 

- ‘Een vrouwe gelijk zijn moeder!

 

Hoe leed’, enz.

Tekst en melodie.

Snellaert, Oude en nieuwe liedjes, 2^de uitg., Gent, 1864, nr. 67, bl. 73, met deze aanduiding: ‘Nevele’ (Oost-Vlaanderen).

In eene telling: ‘Daar zou der eenen jager uit het jagen gaan’, fragmenten van De jager uit Grieken (zie hiervoren I, nr. 6, bl. 44), met fragmenten van andere liederen ineengeloopen, en te vinden bij A. Blyau en M. Tasseel, Iepersch oud-lb., nr. 46, bl. 142, leest men:

‘Aan 't spit waar dat Isabella mijn dochtertje is,
die hier laastmaal is ingekomen,
die hier laastmaal gestorven is,
en onder dezen lindeboom begraven is.’

De volgende strophe mij te Gent, door eene vrouw van Leupegem (Oudenaarde), voorgezongen, hier weergegeven zooals ik ze hoorde, staat wellicht in verband met het bovenstaande lied:

‘Waer hed - de gij zoo - lang ge - ble - ven,
I - sa - bel - le, mijn doch - ter ken?’
- ‘Al bij mijn moe - ier, mijn moe - ier, vrij mij,
dat ik de dood moet ster - ven, in het lij - den van zij.’