Het oude Nederlandsche lied. Deel 2

[p. 1500]

403. Ich aen ghegheven hertze ende zin.

1.
Ich aen ghegheven hertze ende zin
an eene vrouwe goet;
hoe verre dat ic van haer bin
soe es mi in den moet.
Ten vruechden anich cranken spoet
of ic en zie haer lievelic scijn;
dan mach mir nicht verghessen zijn.

2.
Liever boel ic nie ghewan,
no nemmermeer en sal;
eist dat soe mi der dueghet jan,
sone claghic gheen mesval.
Mijn hertkin es in vruechden al,
alsic aenzie de vrouwe mijn;
dan mach mi nicht vergessen zijn.

[p. 1501]

 

3.

 

Hoe soudic dat ghelaten connen,

 

soe es so dueghdelijc;

 

met gansen wille willic haer jonnen,

 

soe maect mi vruechden rijc.

 

Nie en vandic haers ghelijc,

 

so goetlic es de vrouwe mijn;

 

dan mach mi nicht vergessen zijn.

 

 

 

4.

 

Al haddic allen weinsch ghewolde,

 

sone gherdic nemmer bas,

 

dan ich haer eewich dienen solde;

 

want ich das nie vergas.

 

Vooral dat es of ye ghewas,

 

blivic in trauwen haer eighijn;

 

dan mach mi nicht verghessen zijn.

1, 7. mir; in de drie andere str. mi. - 4, 1-3. = Indien ik had alle macht om te wenschen, zoo begeerde ik niets beters dan haar eeuwig te dienen. - 4, 5. of ye = van sedert altijd.

Tekst en melodie.

Oudvlaemsche ldr., uitgegeven door C. Carton (Vlaemsche Bibliophilen), Gent, z.j., (1849), nr. 3, bl. 58.