Het oude Nederlandsche lied. Deel 2

[p. 1101]

311. Is dit niet wel een vreemde gril?

1.
Is dit niet wel een vreemde gril?
't Sou hier goed haver saeijen syn:
't geselschap is dus wonder stil
in 't midden vande wijn:
de wijn die yeders hart ontfonckt,
en alle swarigheyd verlicht,
daer by sit men nu noch en pronckt
met een beveynsd gesicht.
Ey waerom doch dus stom en bedeckt?
Door goe vreughd wierd de deughd noyt bevleckt.
Hey! wilt dat staken, en u vermaken
met al wat lust verweckt.

[p. 1102]

 

2.

 

Wy zijn in 't soetste van ons jeughd,

 

in 't allerschoonste van ons tijd;

 

ey, dat wy die niet sonder vreughd

 

dus klack'loos worden quijt!

 

Wanneer den grysen ouderdom

 

de groente van ons jeughd verdort,

 

dan komen all' onse lusten om,

 

ons vreughd word opgeschort.

 

Dus wel an, laet ons dan, wylmen mach,

 

en de tijd sullix lijd, tot den dagh

 

recht lustigh wesen, vreughd word ghepresen,

 

en 't lachen in 't ghelagh.

 

 

 

3.

 

Tsa jonghmans of jongh-vrouwen, seght

 

aen wien ist dat de roemer staet?

 

Men sal over dien houwen recht,

 

die hem niet omgaen laet.

 

Want ick weet een die dorstigh is

 

en garen drincken sou zijn deel,

 

vermits hy heel aem-borstigh is,

 

en 't drooght seer in zijn keel.

 

Drinckt het leegh, met een veegh, soo is 't wel,

 

d'elen baes, die word haes, daerom sel

 

hy 't u wel na doen, en sich wat dra spoen,

 

hy eyscht gants gheeh uytstel.

 

 

 

4.

 

Waerom begind ghy maeghden niet?

 

My dunckt een yeder prijckt om 't seerst.

 

Ey, naeste buurtje, singht een lied,

 

begindt ghy liever eerst:

 

soo wordt u hoofd met vreughd bekranst,

 

en soo ick yet van 't liedtjen weet

 

ick sal u helpen als een lanst,

 

en singhen dat ick sweet.

 

Weest niet stil, ist u wil, toond u aerd,

 

vanght eens aen, laet het gaen, geen vreughd spaerd;

 

want wy om kluchten, vreughd en genuchten

 

alleen hier zijn vergaerd.

1, 2. Windstil weder is voor het zaaien van de haver vereischt, gewenscht. Vandaar, wanneer er in een gezelschap eene stilte heerscht, de zegswijze: 't Is hier goed haver zaaien’ (Wdb. der Nederl. taal, V, 147). - 1, 7. zit men nu nog te

[p. 1103]

pronken. - 2, 4. klack'loos = zonder klak of klap, zonder gerucht te maken, of opzien te baren. Vandaar verder onverwachts of onvoorziens, A.C. Oudemans, Wdb. op Bredero. - 4, 7. lanst = lansknecht.

Tekst en melodie.

Starter, Friesche lust-hof, 1621, bl. 8, ‘Inleydingh, tot vreughd en gesang, op de wyse: van d'Engelsche indrayende dans Londesteyn’; - Willems, Oude Vl. ldr., nr. 178, bl. 401.

W. Chappell, The ballad literature and popular music of the olden time, II, bl. 776, ziet de aangeduide wijs aan als zijnde: ‘The turning dance of London’ en noemt deze melodie ‘another version’ van de ‘Pavane d'Espagne’. Wel is de aanvang (‘the two first bars’), zooals Chappell zegt, dezelfde, maar dat de ‘Engelsche indrayende dans’ eene andere lezing zou zijn van de ‘Pavane Espagne’, is niet aan te nemen. Zie wat deze laatste betreft het lied: ‘Al mijn begeerlijckheden’, I, nr. 164, bl. 610, hiervoren en bij de daar aangehaalde bronnen voeg: Böhme, Geschichte des Tanzes, II, nr. 194, bl. 124, en L. Celler, Les origines de l'opéra, Paris, 1868, bl. 60 en 74.