Het oude Nederlandsche lied. Deel 2

[p. 1040]

291. Het voer een lantsknecht spaceren.

1.
Het voer een lantsknecht spaceren
so verre aen ghenen Rijn;
wat vant hi aen gheender heyden?
een maechdeken met witte cleyden,
hi groetese seer vriendelijck.

2.
Hi badt haer also seere
al om een slapen bi;
si sprac: ‘van herten geerne,
du bist mijn morghen sterre,
och, lief, slaept desen nacht bi mi.’

3.
Den dach die quam ten eynde;
ontrent der vespertijt
die lantsknecht quam daer ghegangen
met sinen rooden wanghen,
si hiet hem Gods willecom zijn.

4.
Hi spreyde sinen mantel
al in dat groene gras,
si speelden een spel van goeden;
die dochter die weckte haer moeder:
‘och, lieve dochter, hoe wect ghi mi’?

5.
- ‘Ende soude ic u niet wecken,
ghi en slaept noch niet so vast,
mijn decksels zijn mi ontvallen,
ick moetse wederom langhen,
och lieve moeder, nu slaept bi mi.’

6.
- ‘Die decksels die u zijn ontvallen,
dat is den goet wille dijn:
ghi hebt hem in ghelaten
den lantsknecht al vander straten,
och den alder liefste dijn.’

[p. 1041]

 

7.

 

- ‘Dat ic hem heb in ghelaten

 

den alder liefste mijn,

 

dat moet ic nu misghelden

 

met vloecken ende met schelden,

 

ick arm bruyn maechdelijn.’

 

 

 

8.

 

Die ons dit nyeuwe liedeken

 

so wel ghesonghen heeft,

 

hi is van dier natueren,

 

hi slaept so gaerne bi vrouwen luyden;

 

och, men vint der lantsknechten so veel.

3, 1. die bijgev. - 4, 1. Stereotiepe uitdrukking, zegt Dr. Kalff, bl. 439; de verteller is vergeten, dat het minnende paar zich in huis bevindt. - 6, 1. t.: die u ontvallen zijn. - 6, 3-6. Vgl., nr. 74, bl. 344 hiervoren, het lied: ‘Het vlooch een clein wilt voghelken’, str. 3, v. 5-7. - 7, 1. t.: hem in ghelaten heb. - 8, 1-2. t.: Die ons dit nyeuwe liedeken sanck // hevet so wel ghesonghen.

Tekst.

Antw. lb., 1544, nr. 68, bl. 102, ‘een nyeu liedeken’. - Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 438-9, acht dit stuk eene zorgelooze vertaling van ‘Es wollt gut jäger jagen // wolt jagen die wilden schwein’. De Duitsche tekst komt voor in Ambraser Lb. (1582). Vgl. Böhme, Altd. Lb. nr. 438, bl. 544.

Melodie.

Naar de mel. van: ‘Es wollt ein Jäger jagen // jagen vor einem holz’, door Böhme, Altd. Lb., t.a.p., aan Forster (1556) ontleend, met weglating der in het Altd. Lb., aangeduide reprise. Zie mede hiervoren I, nr. 31, bl. 177.