|
| |
| |
| |
290. O roosken root, vol melodijen.
(Van Pieronelle)
‘O roosken root, vol melodijen,
mijn jonk-hert hebdy in u bedwanck;
o mocht ick my eens gaen vermeyen,
aldaer de liefste te woonen plag.’
Pieronelle liet een keursken maken,
daer toe een lijfje met fijn fluweel;
haer koussen waren root scharlaken,
haer schoenen na de nieuwe snee.
Als doe is sy haer gaen vermeyen,
aldaer die schoone bloemen staen;
met datse quam aen de groen heyen,
quamen daer drie Francoysen aen.
Sy seyden: ‘suyver schoon jonkvrouwen,
ghy zijt gekleet op 't nieu fatsoen,
soudy de lantsknegt niet willen trouwen,
met hem spanceeren gaen in 't groen?’
Maer Pieronel docht te selve uere:
het dunckt my fraye gasten te zijn;
ick wil met haer gaen avontueren,
sy drincken garen de koele wijn.
| |
| |
Pieronel had drie broeders kloecke,
die waren alsoo fier van moet,
dees gingen Pieronelle soecken,
al soudet kosten haer herten bloedt.
Sy sochten daer van stede tot stede,
ja, over der heyde wijt ende breet:
‘hebdy niet gehoort van de schone Pieronelle,
die van de drie Francoysen is weg geleyt?’
Sy sochten daer door bos en heye;
op 't laetste quam sy voor den dagh,
en sy reedt op een hackenye,
die sy daer na te drincken gaf.
Doe hoorde sy de akers klincken,
daer sy dat paerdeken mee schanck;
sy liet haer hackeneye drincken
al uyt een klare fonteyne blanck.
Sy gingen aen met schoone woorden,
schoone woorden vielen daer confuys,
en seyden: ‘suster Pieronelle,
wildy met ons niet weer na huys?’
‘O broeder,’ seyde sy, ‘broeder bouwe,
na Duytslant daer en kom ick niet;
hadt mijn vader my laten trouwen,
so waer ick in de schande niet.
‘Ick wil niet t' huys al om de werelt,
veel minder om de schande breyt;
het volk sou seggen: daer komt Pieronelle,
die van de Francoysen was weg geleyt.
‘Dan groet my mijne moeder seere,
mijn lieve suster Magrita mee;
dat sy haer eerken bet bestelle,
als Pieronelle, haer suster, dee.
‘Dan groet my mijne moeder verkooren,
mijn vader die en acht ick saen;
of ick mijn eer schoon had verlooren,
sou ick dan moeten barvoets gaen?
| |
| |
‘Ick bid u, broeders in 't gemeene,
en segt dit mijnen vader niet;
maer raet mijn jongste suster kleene,
dat sy wat beter voor haer siet.
‘Gy zyt mijne gebroeders stoute,
die also geerne by nachte gaen;
by daegh kont ghy met u lief niet kouten,
dat hebben klappers tongen gedaen.’
Sy stack haer peerdeken met spooren,
reed over bergen ende dal;
sy reedt so menigen stouten mijle,
tot datse by de Francoysen quam.
Wie Pieronelle wil aenschouwen,
komt tot Antwerpen in den Kroon,
daer staetse gemaelt van fijnen goude,
aen beyde zijden even schoon.
1, 3. o bijgev. - 2, 1. t.: keurken = keurs. - 6, 1. t.: kloeck. - 7, 3. t.: Pieronel. - 8, 1. daer bijgev. zie 7, 1. - 9, 2. t.: daer sy 't paerdeken schanck. - 11, 4. t.: ick waer in, enz. - 14, 1. t.: dan groet mijn moeder verkooren. - 14, 2. die bijgev. - 15, 2. t.: mijn.
| |
Tekst.
Haerlems oudt lb., 1716, bl. 50: ‘van Pieronelle’, stem: Wilder dan wilt, wie salder, etc.’, tekst hierboven; - Willems, Oude Vl. ldr. no. 106, bl. 249, naar dezelfde bron. - De wijs ‘van Pieronelle, oft: Cornelis neve’, wordt aangeh. in Het tweede liedeboeck van diversche liedekens ghemaeckt wt den o. ende n. Testamente, Amst. 1583, bl. 286, voor een lied: ‘Ick hebbe, eylaes, als een schaep dat dwaelde’, met zelfden strophenbouw als het hier besproken, en reeds voorkomt in 1562; zie Dr. F.C. Wieder, De Schriftuurlijke liedekens, 's-Grav. 1900, Regist., nr. 412.
| |
Melodie.
Zie hiervoren, I, nr. 146, bl. 550, het lied: ‘Ey, wilder dan wilt’. - Eene andere melodie, te vinden in Souterl. 1540, Ps. 2 ‘na de wijse: Roosken root, seer wijdt ontloken’ (variante in Fruytiers' Ecclesiasticus, 1565, no. 53, bl. 110, ‘op de wijse: ‘Och roosken root’), berust op denzelfden strophenbouw als het bovenstaande lied.
|
|
Auteursrecht onbekend