|
| |
| |
| |
292. Het was een proper knechtken reyn.
Het was een proper knechtken reyn
en die sou gaen ten bossche,
daer vant hy een meysken cleyn
en die sach wat na tlossche;
een meysken waert, soo ick u sey,
sy wort ghevrijt, om een crauwey
daer sy ghinck op de laye.
Lijsken en heeft niet langh ghelet,
maer sey terstont: ‘comt, gaen wy met,
dat ons God bey beraeye’.
| |
| |
Als Lijsken had gheraept haer hout,
naer huys stack zij haer deure,
maer trouwen desen vrijer stout
die volchde op Lijskens speure,
cort aen haer hielen, al scheent abuys,
tot recht voor haerder vrouwen huys;
twas Lijsken een goet behaghen.
Haer vrouwe die heeftse van verre begreyst;
nochtans heeft Lijsken om thaer ghepeyst
en den vryer int huys ghedraghen.
Lijsken, die leyen, om haer gerieff
wat rouwelijck, in een cave;
dit wijff die riep quansuijs: ‘een dieff!’
sy hadde ghemerckt Lijskens bedrijff,
want twas een out doortrocken wijff;
sy sprack tot Lijsken met liste:
‘haest u doch rasch, oft ickt vergaet,
ghy moet my helpen draghen opt straet,
ick wil vercoopen dees kiste.’
Dit vryerken was seer qualijck te vreen,
dat hy soo quam ten brande;
de kiste brack hem by na de leen,
noch vreesde hy voort voor schande;
al was hy noch soo elen greyn,
hy was der kisten casteleyn,
hy en dorst een woordt niet kicken;
hy hadt seer quaet, den aermen cornuyt,
want wat hy de, hy en cost niet uyt,
van vreesen moest hy ontsticken.
De caeffkiste es op strate ghebrocht;
een vrouken met lichten sinne,
die heeft die oude cave ghecocht
al met den vryer daer inne.
Dees vrou die haeste haer metter spoet
om thuis te voeren, dat docht haer goet,
maer sy was soo seer verlaeyen.
Haer vrou die sprack: ‘ick wil nu dat
ghy haer sult helpen trecken wat;’
en Lijsken die deet met staeyen.
| |
| |
Die vrou die cruyde, Lijsken die track,
al hevet haer wat verdroten;
den vryer door trammelen by na brack
sijn beenen, sijn knuysen, sijn coten,
tot dat hy quam, met herten coen,
daarmen de kiste open sou doen.
Hy practiseerde te deghe;
het was wat doncker inder nacht,
hy spranck daer uyt met grooter cracht
en liep soo voort eweghe.
Die vrou, dit siende, die wert bevreest:
‘och Lijsken, waer selen wy blijven?’
- ‘Och, och,’ sey Lijsken, ‘het is eenen gheest,
wat sal ick toch nu bedrijven?’
Den vrijer vervloogh door zijn opset,
en dit behaechde Lijsken seer net;
sy liep, met corten verhale,
naer huys, daer sy haer vrouwe vant,
en wou haer thoonen groot samblant,
maer Lijsken die creech haer male.
Neemt danckelijck, Prince, dit slecht bediet,
dat begheirt Faes op elcken.
Al is trefereyn gheworden een liet,
hy en wilt gheen duyven meer melcken.
Al is hy slecht in zijn opstel,
Rhetorica behaecht hem wel,
hy wilt haer noch vercieren,
hy wilt noch wesen met haer verheucht
door Tcorenbloemken, Jeucht sticht vreucht,
1, 4. en bijgev. - 1, 6. crauwey = Fr. corvée. - 1, 7. op de laye = hout laden. - 2, 4. die bijgev. - 2, 8. begreyst = grijnzend aangezien. - 3, 2. cave = kist. - 3, 8. vergaet = vergat. - 4, 6. casteleyn = inwoner. - 4, 8. cornuyt = sukkel. - 4, 9. de = dede. - 4, 10. t.: ontstricken; ontsticken = verstikken. - 5, 7. verlayen = geladen. - 5, 10. met stayen = langzaam aan. - 7, 10. creech haer male = kreeg haren zak, haar congé. - 8, 3-4. De inhoud der Factie (klucht) die het lied voorafgaat, komt hierop uit: Faes heeft een referein gedicht; maar twee ‘Retorisijnen’ verzekeren hem, dat hij er beter een lied zou van maken. Faes noodigt een hunner uit om dit zelf te doen en het lied te zingen; hij zal dansen.
| |
| |
Intusschen treedt ‘dwijf’ van Faes op en roept haren echtgenoot toe: ‘waer blijfdy met de duiven?’ Doch Faes wil nu den stiel van duivenmelker laten varen om voortaan Rhetorica te hanteeren.
| |
Tekst.
Spelen van sinne, ‘gespeelt ... den vierentwintichsten dach Augusti int Jaer ons Heeren 1561’, Antw., M. Willem Silvius, 1562, Sign. O II, liedeken, uit de Factie gespeeld door Tcorenbloemken van Brussel, ‘Ieucht sticht vreucht’, en waar Faes de Cuypere de voornaamste rol in vervult, ‘op den voys: Tis heden den dach van vrolijckheyt’, hierboven weergegeven; - Le Jeune, Volkszangen, 's-Grav. 1828, nr. 8, bl. 106, in moderne spelling gebracht.
| |
Melodie.
Zie onder de geestelijke liederen onzer verzameling: ‘Tis heden’, enz.
|
|
Auteursrecht onbekend