|
| |
| |
| |
279. Het windetje die uyt den Oosten waeyt.
| |
A.
Het windetje die uyt den Oosten waeyt,
lief, en waeyt niet ten allen tyde.
Als ik in myn zoete liefs armen lag,
het wasser zoo bedroeft om te scheyden;
liefste wonder, eenling zoet,
het wasser zoo bedroeft om te scheyden.
's Nachts, het was omtrent de middernacht,
ik ging kloppen aen myn zoete liefs deure:
‘slaept gy of waekt gy, myn overzoete lief,
staet op, en later my toch binnen.
Liefste wonder, eenling zoet,
my denkt dat ik hoore uw stemme.’
| |
| |
- ‘'k En slape, noch 'k en wake niet vast,
noch 'k en lig in geen zware droomen;
gy zoude veel beter naer huys toe gaen,
naer huys al om te gaen slapen,
liefste wonder, eenling zoet,
want ik en zal n niet binnen laten.’
- ‘Staet er een ander lief in 't hert van u,
en wordt ik dan door u versteken?
Dat gy maer wiste wat ween het my doet,
ik zoude het zoo dikwyls verweten.
Liefste wonder, eenling zoet,
ik heb menig tyd voor u versleten.’
- ‘Jongman, schepter moed ende bloed,
't is een matroos zeer jong van jaren;
hy ligter te Rotterdam op de ree,
naer staet moet hy gaen varen,
liefste wonder, eenling zoet,
en zyn jong hertje die leeft in bezwaren.’
Die dit liedeken heeft gedicht,
't is een zeeman, jong van jaren;
en als de liefde van een komen moet,
het is zoo zwaer om te dragen,
liefste wonder, eenling zoet,
ja, het is zoo zwaer om te dragen.
| |
B.
Het windje dat uyt den Oosten waayd,
dat waayd tot allen tyen,
al die daar in zijn liefs armen leyd,
die mag hem wel verblyen,
die hoeft 'er niet meer te vryen.
Hy ging 'er voor zijn liefs venstertje staan,
‘slaapt gy der of waakt gy, mijn zoete lief;
staat op en laat mijn inne,
en my dunkt ik hoor jou stemme.’
| |
| |
't Meysjen uyt haar slaap ontsprong:
‘wie klopt hier alzo laate?
gy meugt wel weder na huys toe gaan,
gaat t'huys wat legge slape,
ik zal der u niet in laate.’
- ‘Staat daar een ander in u hert geprent,
van de min word ik gesmeeten;
mogt ik weeten wie dat 't my doet,
't word mijn dikmaals verweeten,
wat hebben wy een tijd versleeten.’
Zy zey: ‘jonkman houd goede moed,
kiest een ander jonk van jaaren,
als de liefde van een kant komen moet,
zo vald het zwaar te dragen,
mogt ik vangen dat ik jagen.’
- ‘Dat gy jaagt en dat vangt gy wel,
lief, en wild daarom niet treuren,
al waaren wy duyzend mijlen van een,
dat Godt voegt zal gebeuren,
laaten wy daarom niet treuren.’
| |
Tekst en melodie. A.
De Coussemaker, Chants pop. des Flamands de France, nr. 66, bl. 253: ‘Het afscheid’, uit den mond van het visschersvolk te Duinkerke; de melodie door ons in nader verband met de taalmetriek gebracht. - Snellaert, Dietsche Warande, 1859, bl. 69, in eene recensie van De Coussemaker's werk, is van meening, dat men in de vijfde strophe moet lezen: ‘Naer straet’, in plaats van ‘naer staet’, daar ‘de walvischvangers werden straetvaerders geheeten, naar de straat van Davis tusschen Groenland en de Oost-kust van Noord-Amerika’. De zin schijnt eenvoudig te zijn, ‘naer zijnen staet’, d.i.: ‘volgens zijn staat, zijn stand, zijn stiel, moet hy gaan varen’.
| |
Tekst. B.
Thirsis minnewit, Amst. 1752, I, bl. 24, zonder wijsaanduiding, hierboven weergegeven; - Willems, Oude Vl. ldr., nr. 75, bl. 191; - Hoffmann v.F., Niederl. Volksldr., nr. 126, bl. 235. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 432.
|
|
Auteursrecht onbekend