Het oude Nederlandsche lied. Deel 2

[p. 948]

263. Een oude man sprack een ionck meysken an.

1.
Een oude man sprack een ionck meysken an:
‘schoon lief, wildi beteren myn verdriet?’
- ‘Neen ic’, seydese, ‘lieve Jan,
van uwen biere en dorst mi niet;
tis beter dat ghi van mi vliet,
ghi doet doch al verloren pijn:
mijn boelken moet een ionck man zijn.’

[p. 949]

 

2.

 

- ‘Schoon lief, ick soude mi geerne paren,

 

waert u beliefte nu ter tijt.’

 

- ‘Spreect een oude quene van tseventich iaren,

 

oudt ende verrompelt also ghi zijt;

 

aen u en is doch gheen profijt,

 

ghi en tapt niet dan verschaelden wijn;

 

mijn boelken moet een ionck man zijn.’

 

 

 

3.

 

- ‘O mijne waerde suver iuecht,

 

herte ende sin hanget al aen dy!’

 

- ‘Stelt u te vreden oft ghi moecht,

 

wi en dienen niet te samen ick ende ghy;

 

oudt ende versleten dunct ghy my,

 

wat soudt ghi schrijven in mijn francijn?

 

Mijn boelken moet een ionck man zijn.’

 

 

 

4.

 

- ‘Schoon lief, wilt doch doen mijn avijs,

 

so sal ic u maken van goede rijc.’

 

- ‘Een ionc man staet badt in mijnen prijs,

 

ghelijc soect altijt zijn ghelijck;

 

wat soudt ghi doeghen op eenen tijt,

 

dan droncken drincken als een swijn?

 

Mijn boelken moet een ionck man zijn.’

 

 

 

5.

 

- ‘Ic mach wel claghen mijn verdriet,

 

ic minne ende en worde niet ghemint.’

 

- ‘Nu swijghet,’ seyt si, ‘luerefaes!

 

vrijdt elders daer ghi troost ghewint;

 

ic hebbe bemint een ionghelinck,

 

mijn herte verblijt in zijn aenschijn;

 

mijn boelken moet een ionck man zijn.’

1, 1. ionck, bijgev. naar aanleiding van de stemopgave in de Souterl. - 3, 1. mijne, bijgev. - 3, 6. francijn, Mnl. fransijn, van Mlat. francenum, zelfst. gebr. bijv. nv. van Francia = Frankrijk; van hier kwam den Vlamingen het perkament (Prof. J. Vercoullie, Etymologisch Wdb.).

Tekst.

Antw. lb., 1544, nr. 37, bl. 52, ‘een nyeu liedeken’, hierboven weergegeven; - Hoofmann v.F., Niederl. Volksldr., nr. 121, bl. 229. - Aangehaald door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 447. - Coornhert, Lb. Amst. (1575), nr. 7, aangeh. als wijs voor: ‘Neemt mensch u zelf zorghvuldelyken acht’.

Melodie.

Souterl., 1540, op het slot der verzameling, ‘Den lofsanck Zacharie: Ons Heere God van Israel’ - ‘nae die wise: Een oudt man sprack een ionck meysken aen’; hierboven weergegeven; - Stalpaert, Gulde-iaers feest-dagen, 1635, bl. 1004, ‘stem als 't begint’, voor: ‘Gegroet zijt Simon en Taddee’.