Het oude Nederlandsche lied. Deel 2

[p. 934]

258. Moeder, is 't nog niet gedaan?

1.
‘Moeder, is 't nog niet gedaan,
mag ik nog niet trouwen
met mijn ouden vrijer Jan,
die zoo vele kan?
Hij kan alle ambachten,
waarom moet ik wachten?
want ik g'heele nachten
peize op een man.
't Is een engel in mijn zin,
hij draagt schoone kleeren;
moeder, b'lieft het u en God,
trouwen is mijn lot.’

2.
- ‘Ja, Colletje, trouw er mee,
doe te gaar uw beste,
doe gelijk uw vader dee,
en leef in paais en vree.’
Maar in d'eerst' acht dagen,
'k kreeg wel viermaal slagen,
'k moest het al verdragen,
'k was er mee getrouwd.
'k Ging al om patientiekruid
naar de Kapucienen.
Daarmee is mijn liedjen uit,
Colletj' is de bruid!

1, 5. t.: Hij kan al, enz.

[p. 935]

Tekst en melodie.

Lootens et Feys, Chants pop. flamands, nr. 77, bl. 147, ‘Patientiekruid’. Het hier aangeduide geneesmiddel is vanouds bekend. Het prieel der gheestl. melodiie, Brugghe 1609, bl. 205, bevat een liedje dat aanvangt:

Patiency' is soo goeden cruyt,
het staet nu in saysoene,
want hare cracht en haer virtuyt
spoeyt u tot plucken coene
dat edel cruyken soet.
Sluytet in het herte dijn,
denct het sal eens beter zijn,
sterct in Godt uwen moed.