Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 850]

232.
In 't jaer zeventien hondert.

1.
In 't jaer zeventien hondert,
gy moet niet zyn verwondert,
wy gaen al naer Nieuwpoort
om te slaen een akkoord.
Het is in de maend van Maert,
dat men 't klaer maekt tot den vaert.
Als 't klaer maken was gedaen,
wilt verstaen,
't zal wel gaen,
moet'n wy naer de foye gaen.

2.
Elk met zyn lief geprezen
moet in de foye wezen.
Speelman, al tot besluyt,
speelt dat matlotjen uyt.
Daer wierd al zoo menig meyd
dezen nacht adieu gezeyd.
Als de foye was gedaen,
wilt verstaen,
't zal wel gaen,
moeten wy dan zeylen gaen.

3.
Vooreerst moesten wy zeylen
dry hondert zestig mylen;
zoo passeeren wy 't zand,
lustig, geestig, plaisant.
Onze coers is 't Kleyngat deur,
en wy loopen zonder getreur;
wy krygen Fayerelle in 't zigt,
't is niet sligt.
G'heele ligt,
dat men 't eyland Fulot zwigt.

[p. 851]

 

4.

 

D' Oceaensche zee, wilt weten,

 

daer is geen grond te meten.

 

Wy zeylen dan weêr voort

 

en laten Feroe aen stierboord,

 

en zetten ons coers alsdan

 

regte naer de Westermans.

 

Dan zeylen wy metter spoed,

 

met gemoed

 

alzoo zoet,

 

tot men den berg Hecla groet.

5.
Toen by de Vogelscharen
de koude is men geware;
en weest toch niet belaên;
ziet voor u den Jokel staen.
Wy varen wederom voort
naer den hoek van Bredefiort.
Haelt op u karegador,
met een woord,
zoo 't behoort,
haelt den visch maer binnen boord.

6.
Matroozen, schept couragie,
ja, met half equipagie,
knuver en stagsel in,
dat gaet naer ons gewin.
Als de maend Mey is verschint,
wachten wy den westewint.
Wy vischen met goeden moed,
alzoo zoet,
en met spoed,
tot wy krygen den wind goed.

7.
De bogt en geeft geen visch meer;
het is voor ons een hertzeer.
Wy loopen van daer voort
tot den hoek van Direfiort.
De vischerie voortaen
is nu aen de west gedaen;
wy zeylen van daer weêr voort
met akkoord
zoo 't behoort,
tot wy komen tot Kaep Noord.

8.
De maend July geprezen,
die komt dan ingetreden.
Wy zeylen van daer voort,
zeggende: adieu Kaep Noord.
Wy loopen Grim in 't gemoed,
en wy zeylen metter spoed
naer den Rooden Hoek gezogt,
en toen nog
de Blauw' Bogt
heeft veel kabeljauw gebrogt.

9.
Ougstmaend komt aengedreven,
elk wenscht zyn lief geprezen.
Wy loopen langst de Suyd,
alsdan is 't kollen uyt.
Als den vyftienden dag draeyt
en de wint van noorden waeyt,
elk denkt op zyn lief matress.
't Dient al best
voor een les.
Elk zegt: adieu Langenes.

10.
Zoo laet het nu maer loopen
en voor de winden stroopen,
het groot marszeyl in top.
Schipper, brengt de bottel op!
Men roept: stierman, aen bakboord.
Ziet de haven van Nieupoort.
Dan loopen wy weder voort,
met een woord,
zoo 't behoort,
langst de kust tot Duynkerk voort.

1, 10. = moeten wij kermis vieren. - 2, 4. matlotjen = Fr. mattelote, matrozendans, door Grove, A dictionary of music, ‘a Dutch sailors dance’ genoemd. - 3, 3. 't zand = Doggersbank. - 3, 7. Fayerelle, eiland. - 6, 3. = kluiver en stagzeil in. - 6, 5. verschint = verschenen. - 6, 7. t.: vischten. - 7, 1. bogt = baai.

[p. 852]

- 9, 4. Kollen, volgens D.C. = vischhaken, werpen der vischhaken; het beteekent echter korren, d.i. visschen met een sleepnet.

Tekst en melodie.

De Coussemaker, Chants pop. des Flamands de France, Gent 1856, nr. 64, bl. 247. In de XVIII^de eeuw bestond tusschen Duinkerke, Oostende en Nieuwpoort eene overeenkomst voor het kabeljauwvisschen. De verbintenissen werden aangegaan te Nieuwpoort. Ten tijde van de Coussemaker was dit lied nog zeer populair onder de Duinkerksche zeelui.