Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 711]

196.
Daar is een vrouw maget vroeg opgestaan.

1.
Daar is een vrouw maget vroeg opgestaan
en barrevoets door den daauw gegaan.

2.
Dat 's barrevoets door den diepen daauw,
daar vond zij haar liefje vol wondekens staan.

3.
Hij zeide: ‘vrouw maget verschrik zoo niet!
al ben ik vol wonden, ik sterf noch niet.

4.
‘Al ben ik mijn jong hart doorwond,
woudt gij mij verbinden dan waar ik gezond.’

5.
- ‘Dat 's uwe verbinder wil ik niet zijn,
ik draag er verborgen een kindje zoo klein.’

6.
- ‘Draagt gij verborgen een kindje zoo klein,
daar zal ik, schoon liefje, de vader van zijn.’

7.
- ‘Zult gij der de vader van mijn kind zijn,
dan zal ik verbinden uw wonden certein.’

8.
Dat meisje trok uit haar sneuteldoek wit,
verbond er haar liefje zoo blijelijk mit.

9.
De sneuteldoek was er van bloede zoo rood,
al in het verbinden zoo bleef hij dood.

[p. 712]

 

10.

 

‘Nou is er de vader van mijn kind dood:

 

begraaft hem al onder roo roosekens rood.

11.
‘Begraaft hem al onder de egelantier!
dat grafje zal dragen roo roosekens fier.’

1, 1-2. Aan het barrevoets of blootvoets door den dauw gaan, werd vanouds zoowel als aan den dauw zelf een heilzame invloed toegeschreven. Zie Antw. lb., nr. 62, bl. 92, str. 1, en Hoffmann v.F., Niederl. Volksldr., nr. 43, bl. 118, str. 5. De dauw werd o.a. als geneesmiddel tegen de melaatschheid aangezien (Götzinger, Reallexicon, op het woord Aussatz).

Tekst.

De Hollandsche bazuyn, 1719, bl. 29, hierboven weergegeven; - Willems, Oude Vl. ldr.. nr. 99, bl. 237; - Hoffmann v.F., Niederl. Volksldr., nr. 38, bl. 109. Aangehaald door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 345.

Duitsche aanverwante tekst, Böhme, Altd. Lb., nr. 42, bl. 120: ‘Es solt ein meydlein frü aufstan’, en Erk u. Böhme, Deutscher Liederhort, I, nr. 86a, bl. 342.

Melodie.

Böhme, Altd. Lb., t.a.p., naar een quodlibet van Schmeltzel (1544).