Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 428]

104.
Ic weet een wtvercoren.

1.
Ic weet een wtvercoren,
si staet vaste in minen moet;
na mi en wil si niet hooren,
groot liden ist dat si mi doet;
aen haer weet ic groot letten,
si doet mi aen groot leyt,
in alle steden van wetten,
doet si mi so cleyn bescheyt.

2.
Daer ic eens was willecomen,
hieten si mi nu elders gaen;
die blinden oft die stommen
die en hebbens mi niet gedaen;
this al bi haren schulden
dat si mi geeft oorlof nu;
een ander, al waer si root gulden,
en kore ic, liefken, niet voor u.

3.
Noch weet ick een dye wt gaet vrijen,
tisser misselijc wat hi brout,
seer amoureus is hi bi tijden,
als hi de alderliefste aenscout:
‘die liefste waer icse heffe oft legghe,
der minnen last valt mi te groot.’
Hi en cans haer niet geseggen,
hi is bicans van minnen doot.

4.
Die poorten ende die mueren
die doen mi dicwil groote pyn,
nu moet ic altoos trueren,
al om der liefste mijn.
Als een ander gaet dansen ende spelen
ende bedrijven haer iolijt,
dan sidt ic thuys en truere
ende peynse, waer dat ghi zijt.

[p. 429]

 

5.

 

Schoon lief, u schoon visagie

 

doet mi dicwils na u staen;

 

ic heb so menighe passagie

 

om uwen wille ghegaen;

 

te water ende te lande,

 

tallen tijden vander nacht,

 

mijn schoenkens gevult met sande,

 

ende die bleven inden gracht.

6.
Hier mede willen wi sluyten,
scoon lieveken, onser beyder sanc,
ic hope ic sal ghebruycken
noch eens uwen arme blanc:
dan is minen wil volcomen
in al dat myn herte begeert;
de liefste en wil ic niet nomen
want si is mi M. gulden weert.

4, 8. t.: ende peynsde, schoon lieveken, waer enz. - 5, 8. t.: die bleven, lacen, enz. - 6, 2. t.: schoon lief.

Tekst.

Antw. lb., 1544, nr. 99, bl. 149, ‘een nyeu liedeken’. Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 328. Het slot der eindstrophe wordt door Dr. K. aangezien als een naklank van den ‘Minnesang’, die den minnaar gebood nooit den naam zijner geliefde te noemen.

Melodie.

Souterl. Antw. 1540, Ps. 32, ‘Verblijt u, wilt veriolisen - nae die wise: Daer ick eens was willecome / si hieten my elders gaen’, aanvang van str. 2 hierboven.