Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 321]

64.
Het viel een coelen douwe.

1.
Het viel een coelen douwe
tot eender veynster in,
tot eender huebscer vrouwen
ghevangen int herte mijn:
‘o lieffelijc ombevanghen,
staet op ende laet mi in,
na u staet mijn verlanghen,
by dy so wil ick zijn.’

2.
Dat meysken was beheynde,
si liet den knape in
so heymelijc op een eynde
al in een camerkijn.
Daer laghen si twee biden ander,
die wile en was haer niet lanc,
de wachter opter tinnen lach,
hi hief op een liet hi sanck.

3.
‘Och swyghet, wachter, stille,
ick wil u gheven loon,
mi dunct een vroulic beelde,
des ick gheen rou en hae,
si leyt in mijnder herten,
si breket mijnen sin;
bi haer so wil ick blijven,
si is die liefste mijn.

[p. 322]

 

4.

 

‘Bi haer so wil ick blijven,

 

bi haer so ben ick gaerne,

 

si heeft twee valcken oogen,

 

si is mijn morghen sterre;

 

si heeft twee witte wanghen

 

ende eenen rooden mont;

 

ons heer God wilse behoeden

 

in alder duecht ghesont.

5.
‘Al voor myns vaders hove
daer staen twee boomkens fijn:
die een draecht noten mischaten,
die ander goede nagelkijn;
die noten die sijn soete,
die naghelen die zijn goet;
die wil ic die liefste draghen
tot eenen frisschen vrijen moet.’

2, 1. beheynde = behendig. - 5, 8. Vgl. B, str. 5, waar de zang van den ‘wachter’ te vinden is. - 3, 1. Och, bijgev. - 5, 1. en vlg. str. 2 en 3 van ‘Na Oostlant wil ick varen’. - 5, 4. t.: nagelkijns. - 5, 5. t.: soet. - 5, 6. t.: ‘die naghelen zijn goet’.

Tekst.

Antw. lb., nr. 72, bl. 107, ‘een oudt liedeken’. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 163, 281, 283. - ‘Het viel een coelen douwe // tot enen vensteren in // nae eenre ....,’ wordt aangeh. als wijs voor; ‘God groet u coninghinne’; zie Hoffmann v.F., Niederl. geistl. Ldr., nr. 28, bl. 72.

Melodie.

Een dev. en̄ prof. boecxkcen, 1539, nr. 24, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 34: ‘Dit is de wise Het viel eenen coelen dauwe ende gaet oock op die wise van ‘Paep heer aert, oft op die wise van den lodderliken pape’, wijsaanduiding voor een geestelijk lied: ‘Het viel eens hemels douwe’. - Dezelfde melodie werd uitgegeven, met den geestelijken tekst: ‘Het viel eens hemels douwe // al in een maechdekijn’ (zie dit lied), door Dr. Acquoy, Midd. geest. liederen en leisen, 1888, nr. 7, bl. 14, aant. bl. 53; - door J.C.M. van Riemsdijk, Vier en twintig liederen enz., nr. 14, bl. 24, en met Duitsche vertaling van het hier volgende nr. 74 Antw. lb., door Erk u. Böhme, Deutscher Liederhort, II, 393a, bl. 203. Vgl. de melodie van het lied: ‘Die winter is verganghen’ nr. 73, bl. 341 hierna.