|
| |
| |
| |
62.
Schoon maegd, ik heb u nu zoo lang gevryd.
‘Schoon maegd, ik heb u nu zoo lang gevryd;
die jaegt en niet en vangt, die berst van spyt.
Ik gaen om u geduerig op de jagt;
maer als my t'huys geen wild en word gebragt,
my dunkt dat ik versmagt.’
- ‘Is 't dat gy tot de jagt genegen zyt,
zoet moet g' u oeffenen in lydzaemheyd;
want als gy jaegt, weet gy voor gewis,
dat elken scheut geen vogeltjen en is;
die schiet, schiet somtyds mis.’
- ‘Ach! toont dat gy een trouwen jager acht,
die naer uw liefde jaegt uyt all' syn kracht.
Eylaes! dat ik geen weder-min en win
van u, die ik uyt heel myn hert en zin
| |
| |
- ‘Ey lieven weyman, en zyt niet beducht,
om dat ik van uw loose netten vlucht;
het wild en hoort niet nae den weymans lied,
het haesken vlucht, en borgt hem in het riet,
als 't jagers hoort oft ziet.’
- ‘'t Is waer, het haesken vlucht want 't is in nood,
de brakken zoeken 't haesken tot syn dood;
gy zyt myn liefste die ik jaeg en vry,
op dat ik met u leef, en gy met my;
- ‘Gy doet gelijk den loosen wey-man doet,
gy lokt het vogeltjen, gy fluyt zoo zoet;
maer als het vogeltjen en uwe bruyt
door 't geluyt geraekt is in de muyt,
dan is 't zoet fluyten uyt.’
- ‘Ach! neen, beminde nymph, en peyst dat niet,
'k zal u vereeren met een dobbel lied;
hoe dat myn liefde ouder worden zal,
hoe dat sy dan ook trouwer worden zal;
en vreest toch niet met al.’
- ‘Ziet dat gy, om een haesken dat gy vryd,
uw beste peird den hals niet af en ryd;
terwyl dat Esau nae de jagt toe ryd,
en op de jagt verquisten synen tyd,
wierd hy den zegen quyt.’
- ‘Hoe! zou een ander met den haes weg gaen,
die ik uyt synen leger op ded' staen?
Voelt eens aen mynen pols, ô zoete maegd;
hoe dat myn hertjen nae uw liefde jaegt
- ‘O minnaer, die van liefde schier verdwynt,
ik zien dat gy het stuk te dege meynt;
hy vangt den haes die in de jagt volherd,
en ik gevoel nu dat myn liber hert
| |
| |
- ‘Godt zy gelooft de bruyt is in de muyt,
ik vang, en word gevangen van myn bruyt;
nu gaen ik blaesen op myn jagers tromp,
met vreugd, met blydschap, met genucht en pomp,
- ‘Nu jager gaet weer met u tromp ter jagt,
maekt dat ons wild-gebraed word t'huys gebracht;
want op ons bruyloft-feest moet een wild zwyn,
een wild konyn, een hertjen oft een dyn,
- ‘Op onse bruyloft zal een hert oft dyn,
ja ook myn eygen hert geschotelt zyn;
ik heb van myn hert dat in uw liefde blaekt,
een excellente hert-pastey gemaekt,
en proeft eens hoe hy smaekt.’
- ‘Myn hert dat van te voren was zoo wild,
is nu van u gevangen en gestild;
'k schenk u mijn hert tot eenen minne-pand,
dat gy door minne-pylen t' alle kant
geschoten hebt in brand.’
| |
Tekst.
Den eerelyken pluk-vogel, 8sten druk, Antw. z.j. (kerkelijke goedkeuring 1669), bl. 109, ‘Jagt der liefde. Stemme: Petit Brisach’; - Willems, Oude Vl. ldr., nr. 137, bl. 330, ‘Jagerslied’, zonder bronaanduiding, de eerste acht strophen. - De wijs: ‘Petit Brisach (oft) Sancte Norberte decus praesulum’, wordt aangehaald door D. Bellemans, Het citherken van Jesus, Antw. 1698, bl. 38, voor: ‘'k Aenbidd' u goddelijcke majesteyt’, alsmede in den liederbundel getiteld: Kers-nacht en de naervolgende dagen, Antw., z.j., bl. 19 en 42, voor ‘Devote ziel die Godt mind boven al’ en ‘Komt lieve bruyt, laet ons eens zaemen gaen’.
| |
Melodie.
‘Devote ziel’ enz., met de zangwijs, is te vinden a) in Ons volksleven, Brecht, V (1893), bl. 112, en b) in J. Bols' Honderd oude Vlaamsche ldr., 1897, bl. 16:
| |
| |
De-vo-te ziel die God mint bo-ven-al,
Komt, ziet wie dat ge-bo-ren is in de - zen stal.
Het is de zoon al van den groo-ten God,
Ge-bo-ren bij de bees-ten in een kot,
ja, en dat zon-der een deur of slot.
De - vo - te ziel die God mint bo-ven-al,
Kom, zie wie dat hier leit in de - zen stal!
Het is de zoon al van den groo-ten God,
Ge - bo - ren bij de bees-ten in een kot,
Ja, al zon-der deur of slot.
Op deze laatste melodie brengen wij ons lied, alhoewel geen volstrekte zekerheid bestaat, dat de wijzen ‘Petit Brisach’ en ‘Devote ziel’ op dezelfde zangwijs slaan. Str. 7 en 8 van den tekst medegedeeld door Bols, maken in De Coussemaker's, Chants pop. des Flamands de France, nr. 10, bl. 27, een afzonderlijk lied uit, dat andere zangwijs heeft, alhoewel deze nagenoeg op dezelfde manier aanvangt:
Den en - gel komt van bo - ven uyt de logt! enz.
Zie mede bl. 314 hierboven en de melodie: ‘Als men (wij) den handel wel doorzien’.
|
|
Auteursrecht onbekend