Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 285]

51.
O lacen, hoe macht wezen.

1.
‘O lacen, hoe macht wezen,
dat ic so truerich ben?
Ic had een wtgelesen,
si staet so vast in mijnen sin;
ic drage dat lijden verborghen
int ionghe herte mijn,
van tsavonts totten morgen;
het en mach niet anders zyn.

2.
‘Ic heb die alderliefste
dats eenen brief ghesant,
hi hielt van trouwer liefden,
hi is mi wel becant;
den brief heeft si ghereten;
ick scriver haer nemmermeer:
adieu myn alderliefste,
ic en sie u nemmermeer.

3.
‘Den brief heeft si gereten,
die stricken heeft si ontdaen;
si heeft myn herte bevanghen
ic en can haer niet ontgaen.
Ic sal haer duecht bewijsen
waer dat ic can oft mach;
ic gonne die alderliefste
veel duysent goeder nacht.’

4.
- ‘Gheselle, laet u gedencken,
valt u een vrouwe so hert:
menich hase wert gewencket,
die noyt gevangen en wert;
en condise niet achterlopen,
so volchtse haestelijc na
door haghen ende door straten;
die liefde die is onderdaen.

[p. 286]

 

5.

 

‘Gheselle, wel lieve geselle,

 

leeft voort op goeden troost;

 

hi leyt dicwils gevanghen,

 

die namaels wort verlost.’

 

- ‘Ic wil mi gaen verhueghen,

 

vaert wech, mijnder herten pyn,

 

het is in haer vermoghen,

 

het mach noch anders zijn.

6.
‘Adieu! mach ic wel scriven,
adieu! is mijn devijs;
ic hope noch troost te criegen,
mijn lief gheve ic den prijs.
Ic sal haer soetelic volghen,
si en mach mi niet ontgaen,
adieu mijn alderliefste,
ghi hout myn herte gevaen.’

4, 6. t.: volcht. - 6, 7. alderliefste lief.

Tekst.

Antw. lb., nr. 131, bl. 197, ‘een oudt liedeken’. - Aang. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 275 en 446. - H. Heine's Lorelei (1823): ‘Ich weiss nicht was soll es bedeuten // dass ich so traurig bin’, vangt nagenoeg aan op dezelfde wijze als het bovenstaande 15^e-eeuwsch lied. Zie mede den aanhef van den volgenden tekst.

Melodie.

Zie het volgende lied: ‘Rijck God hoe mach dat wesen’.