Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
AuteursrechtvrijAristoclides. Onmatighen lust. Boosen vvil.
| |
[Folio Bb2v]
| |
De speellieden spelen, ende een singt daer onder dit volghende Liedt, op de vois: Fortun elas pourquoy.
Ontsluyt schoon lief' u oor,
Ontsluyt het herte dijn,
Gheeft my doch nu ghehoor,
Verlost my uyt ghepijn,
Weest my een medecijn,
Die anders sterven moet,
So ick u claer aenschijn,
Langher moet derven soet.
Aristoclides die spreect.
O Stymphalis mijn lief, vvilt nu u hert ontsluyten,
Opent u ooren doch, o lief coemt by my hier buyten,
Ghy hebt hier een die u, boven zijn croon bemint,
Leander en had noyt, zijn Hero so ghesint,
Als ick u nu vvel doe, o maecht van grooter vvaerden,
VVilt uvven dienaer doch, nu in ghenaed' aenvaerden,
Och een troostelijck vvoort, gheeft my uyt goeder deucht,
Sonder u en heb ick, hier ter vverelt gheen vreucht,
Dus spreect my nu eens aen, vvilt doch niet langher svvijgen,
Ontfermt u mijnder ghy, laet my eens troost vercrijghen,
Coemt siet vvie dat ick bin, siet mijn liefde eens aen,
Ick en tvvijfel gantsch niet, 'tsal u ter herten gaen,
Als ghy my sult sien staen, die troost soect te vervverven,
Coemt schoon lief en troost my, oft ick moet de doot sterven.
Sy spelen ende singhen noch eens,
Orphaeus cost daer schier
Beweghen berch en dal,
Sal ick schoon lief oock hier,
Met dit soet spelen al,
Met dit blijde gheschal,
| |
[Folio Bb3r]
| |
V nu believen niet,
Ick hoop niet dat ick sal
Blijven in dit verdriet.
Orphaeus cost voorvvaer, door zijn soet speels bedrijf,
Berghen, bosschen, ja de, harde steenrotzen stijf
Bevveghen, ick laet staen, vvreede en vvilde dieren,
O lief en sal ick u, oock met dese manieren,
Niet connen vvinnen en, crijghen tot mijn gherief,
En vveest doch so straf niet, mijn uytvercoren lief,
Laet bevveghen u hert, vvilt u eens vvel bedincken,
De neghen susters cloeck, hoorden seer gheiren clincken,
Apollonis fray Lier, dus hoort met herten bly,
Het soet spel u ghejont, coemt siet vvie dattet sy,
Die dit hier voor u doet, die vvil u dienaer vvesen,
Vernedert u doch eens, o lief van my ghepresen,
Laet my die u bemint, niet in dit svvaer verdriet,
Denct lief vvat dat ick doe, dat sulcx uyt jonst gheschiet.
Sy spelen ende singhen noch eens.
O Roos ghy blinct so schoon,
Als doet de sonne claer,
Niemant en spant de croon,
Als ghy schoon lief voorwaer,
V reyn wesen eerbaer,
Bringt my nu inden strijt,
Ontfangt uwen dienaer,
Ick bid hem jonstich zijt.
O Stymphalis mijn lief, vvilt my doch eens in laten,
Dat ick u mach sien en, spreken tot mijnder baten,
V lieflijck ghesicht heeft, my mijn teer hert doorvvont,
Coemt nu doch eens by my, ick vvord' vveder ghesont,
Het by-vvesen van u, sou mijn hert gants verquicken,
So ghy my niet en helpt, den brant sal my versticken,
| |
[Folio Bb3v]
| |
Och mijn lief vvilt dien doch, te blusschen zijn ghereet,
Ick ben van binnen als, eenen hoven so heet,
Het vier der liefden sal, my het hert overloopen,
Och mocht ick u om half, mijn groot Coninckrijck coopen,
Tvvaer u ten besten lief, ja al mijns hertzen bloet,
VVant crijch ick gheenen troost, ick doch vvel sterven moet,
Daerom coemt troost my dan, en vvilt maer een vvoort spreken,
En doet ghy't oock niet lief, van rou sal my 'thert breken.
Sy spelen ende singhen noch eens.
Princers o Lely reyn,
Verlost my uyter noot,
Aensiet o edel greyn,
Mijn liefde die is groot,
Ick sterf voorwaer de doot,
Helpt ghy my niet terstont,
O schoon mondeken root,
Maect my bid ick ghesont.
Princesse bloeme schoon, o ghy suyverlijck greyn,
O rootvervvighe roos, o edel Lely reyn,
Laet my bid ick doch troost, en ghenade ontfanghen,
Naer uvven rooden mont, staet alle mijn verlanghen,
So ick u derven moet, sal ick sterven de doot,
Verlost hem die u is, helpt hem doch uyter noot,
Het vvoordeken Ia, can, my alleen vvel verblijden,
Och lief spreect dat eens uyt, ghy sult my so bevrijden
Van svvaerheyt ende ancxt, van druck en veel ghepijn,
Ootmoedich bid ick u, laet my u dienaer zijn,
Coemt nu te voorschijn eens, u schoon sneeuvvitte handen,
Laet my eens cussen doch, verlost my uyt de banden,
Daer ick met gheboeyt bin, door begheerlijcheyts raet,
Coemt troost my vveirste lief, eer dat naer vvord' te laet.
Sy spelen noch eens sonder singhen.
| |
[Folio Bb4r]
| |
Aristoclides.
O ongheluckich mensch, sy laet haer niet eens hooren.
Boosen wil.
Ba Heer ghy en durft u, so bijsterlijck niet stooren,
Sy is voor sulcken Heer, denck ick, al vvat beschaemt.
Onmatighen lust.
Sy vvaer al lang by u, vvaert dat ghy alleen quaemt,
Sy coemt vry noch vvel eens, al properlijck int stille.
Aristoclides.
Ick sie vvel ick en mach, niet al doen dat ick vville,
Och lief sal ick niet eens, hooren u soete stem,
VVilt ghy dan spreken niet, so en segt maer eens hem,
Op dat ick vveten mach, dat 'tspel u can believen,
Och sy en doeghet niet, sy vvil my niet gherieven,
Sy heeft haer ooren nu, gheheel en al ghestopt.
Boosen wil.
My dunct het is al voor, een doof-mans deur gheclopt,
Gaen vvy liever naer huys, en stellen ons om slapen.
Onmatighen lust.
VVy moeten haer met een, ander manier betrapen,
Heer Coninck hebt ghy slechts, in u lijden ghedult.
Boosen wil.
Ghebreket aen den vvil, so eest seker mijn schult,
VVy sullent haer vvel op, een ander vvijs gaen koken.
Aristoclides.
Ick hoop mijn leet vvort noch, in cortertijt ghevvroken,
Gaen vvy dan al naer huys, ick heb noch goede hoop,
Al ligt de vischroe uyt, ten is altijt gheen noop.
Gaen al in.
|
|