Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
AuteursrechtvrijOncuysschen vvil. Tghebots verachting.
Comen 'tsamen uyt.
Oncuysschen wil.
VVat raet nu, hoe, sullen vvy't gaen maken?
De koey is op, 'tister al vant vercken.
Tghebots vera.
Seer sober staen, seecker al ons saken.
Oncuysschen wil.
VVat raet nu, hoe, sullen vvy't gaen maken?
Tghebots vera.
Tis al verbrot, ten helpt nu gheen vvaken,
VVy crijghen haest, sorch ick loon naer vvercken,
Oncuysschen wil.
VVat raet nu, hoe, sullen vvy't gaen maken?
Tghebots vera.
De koey is op, 'tisser al vant vercken,
Men soudt aen my vvel sien, 'tisser al verbrot,, claer.
Oncuysschen wil.
VVech van hier loopen gaen, dat is nu het slot,, vaer,
Maer meestendeel ghy die, den raet hier ghegheven,, hebt.
Tghebots vera.
Ghy moecht vvel svvijgen doch, die de saeck gedreven,, hebt,
VVant oncuysschen vvil heeft, hem ghetoghen int net.
Oncuysschen wil.
Ghy zijt vol moetvvils doch, en vol fenijns, daer met
Ghy al de vverelt schent, en doet so hier verachten
Dit starck ghebot, daer hem, elck voor behoort te vvachten,
| |
[Folio P4r]
| |
Met al u perten haelt, ghy alom cleynen danck.
Tghebots vera.
Neen ghy bedrieghet al, ghesont, creupel, oft manck,
VVilt ghy spreken, die zijt, de vuylste vander scholen.
Oncuysschen wil.
VVat hangt my uyt, ick en, heb noch gheen pack ghestolen,
Ick derf voor elcken een, mijn hooft ontdecken,, bly.
Tghebots vera.
Ick seg dat ghy cont in, elcken vervvecken,, vry,
Oncuyssche liefde, die, daer veel vvonders can brouvven.
Oncuysschen wil.
Ick seg dat ghy vvel cont, menich zijn hert benouvven,
Die 'tghebot veracht, alst, blijct by ons Meester,, hier.
Tghebots vera.
Laet dat daer, maer vvat raet, doch voor ons tvveester,, schier.
VVy latent best al staen, en gaen snellijck vvech loopen,
VVant t'huys by onse vrou, souden vvy't doch becoopen,
VVy bleven inden last, maer onsen Heer en baes
Die isser qualijcxt aen, is eenen armen dvvaes,
Dat hy so gheloof gaf, aen ons gheveynsde vvoorden,
Ick vveet dat zijn vvijf vvrou, dat sy ons saech vermoorden,
Aen allen oorden ist, met ons qualijck ghemaect.
Oncuysschen wil.
Ons Meester is aen een, haperinghe gheraect,
Hy raecter so niet af, als hy noch vvel sal meynen.
Tghebots vera.
Tis voor al zijn gheslacht, vvel een seer groot vercleynen,
Dus te gheraken in, so svvare banden,, bloot.
Oncuysschen wil.
Dan coemt hy noch in veel, openbaer schanden,, groot,
VVort hy niet gheblint, so, mach hy van gheluck spreken.
Tghebots vera.
Soud' men sulcke straf doen, over een slecht echtbreken,
VVie heefter oyt ghehoort, van sulck een straffen daet,
| |
[Folio P4v]
| |
Neen ick gheloof dat den, vader sal schaffen raet,
Dat hy niet en sal tot, sulcke schande gheraken.
Oncuysschen wil.
Ick vveet de vader sou, liever selfs het mes maken,
Om uyt te steken zijn, ooghen voor alle man,
VVant hy int minst voorvvaer, niet ghedooghen en can,
Dat 'tvolcomen recht niet, en sou in als volbrocht,, zijn.
Tghebots vera.
Dit had vna u int eerst, al moeten vvel bedocht,, zijn
Tvvaer goet had ghy gheschorst, zijnen oncuysschen vvil.
Oncuysschen wil.
Had ghy selfs toeghesien, so vvaerder gheen gheschil,
Maer soecken vvy noch raet, om beschermen zijn saken.
Tghebots vera.
Gaen vvy by alle de, vernuftighe voorspraken,
Hier zijnder doch alom, met hoopen in de stadt,
VVy en connen hem niet, helpen met ghelt oft schadt,
Nochtans moet de saeck zijn, heel vvijsselijck ghedreven,
Gaen vvy by yemant die, ons mocht goeden raet gheven,
Oft vvy blijven voorvvaer, int vuyl en heel beschaemt.
Oncuysschen wil.
Ick vveet een gheleert man, door 'tvvelspreken vernaemt,
Voordachtich vvijs gheacht, by lieden van verstanden,
Ia ick derf segghen gheen, gheleerder in dees landen,
Daer en is niemant die, hem so dapper hier toont,
Al vvaer een saeck heel quaet, sy vvert van hem verschoont,
Hy sou een steenen hert, al lichtelijck bevveghen.
Tghebots vera.
Tsa dan maet, die moet ras, van ons nu zijn ghecreghen,
VVaer daer eenighen troost, ick vvaer verblijt ten deel.
Oncuysschen wil.
Dat den vader daer moet, by zijn, dat quelt my heel,
Ick sorch dat de saeck voor, ons seer qualijck lucken,, sal.
Tghebots vera.
| |
[Folio Q1r]
| |
VVaerom dat?
Oncuysschen wil.
Hy is doch, die hem meest verdrucken sal,
VVant dit ghebot heeft hy, selfs ghestout en ghemaect,
Dat het anders vvaer, den, druck vvaer vvel haest ghestaect,
Ick vvaer vvel half ghesalft, van al mijn groote vvonden.
Tghebots vera.
De meeste svvaerheyt is, dat by hem is ghevonden,
VVaert anders, daer vvaer claer, ghenaed' te hopen,, noch,
Maer vvat raet met ons, vvaer, sullen vvy loopen,, doch,
VVaert te boeten met ghelt, so vvaert over te setten.
Oncuysschen wil.
Raet moeter ghesocht zijn, vvy moetender op letten,
Oft ons Heer vvort eer lang, berooft van zijn ghesicht.
Tghebots vera.
My valt daer noch vvat in, 'thert vvort my half verlicht,
My dunct 'tvvaer goet dat ick, 'tgemeynt brocht op de beenen,
Die met beroerte groot, ja door oploop met eenen,
Haer so teghen den Raet, stelden van deser stadt.
Oncuysschen wil.
Coemt ghy met oploop voort, ba dat vvaer seker vvat,
Tghemeynte sout ghy so, vvel bringhen in groot lijen,
Dat sou haer vvel dier staen, sulcx moetmen altijt mijen,
Maer dat sy om ghenaed', al roepen is veir 'tbest,
VVie vveet hoe 'tlucken mocht, sy crijghent noch int lest,
Ghenesen vvaren vvy, so ons sulcx mocht ghebeuren.
Tghebots vera.
Gaen vvy om vvijsheyt uyt, laet ons niet te seer treuren,
VVy zijn cloecke maets, so, vvy los crijghen dees bruyt,
Maer so vvy't niet en doen, so ist Liedeken uyt,
Al de vverelt sal doch, ons voortstel gaen misprijsen.
Oncuysschen wil.
Ia elck een sal ons claer, met vingheren vvijsen,
VVie daer leeft sal met ons, lustich houvven den spot,
Als vuyle verckens sal, elck ons jaghen int kot.
|
|