|
| |
| |
| |
De eerste uytcoemste van d'eerste Gheschiedenisse, gestelt in Reghel-dicht: vvaer af d'eerste is een Rondeel, ende de reste al van derthien ende tvvaelf sillaben.
Gaen vvy naer tHof, vvaer blijfdy so lang?
De Coninck sal, claer naer ons vvachten.
Ick en heb gheen, haest my is so bang.
Gaen vvy naer tHof, vvaer blijfdy so lang?
Ick cruyp schier voort, al vvaer ick een Slang
Maer segt my vvat, doet u so jachten?
Gaen vvy naer tHof, vvaer blijfdy sol ang?
De Coninck sal, claer naer ons vvachten,
VVant zijn ghedachten al, zijn hoe aen tlief gheraken.
Tsuer moet eerst geproeft zijn, sou het soet na vvel smaken,
Al lijdt hy vvat ghepijn, de liefd' vermach dat al.
So dit noch vvat tijts duert, hy vvort rasende mal,
Hy vvort doch gheheel blint, en in liefden ontsteken.
Voortijden en mocht hy, van gheen liefd' hooren spreken,
Lancien breken vvas, inden crijch zijn versouck.
Hy vvon daer by Potiers, eenen slach in als clouck,
Als hy den Coninck daer, van Vranckrijck Ian gheheten,
| |
| |
Cloucklick ghevangen nam, en naer zijn hooch vermeten
In Eng'lant op den Tour, vast te bevvaren sont.
Den Françhoysen vvas hy, vyant tot aller stont,
En de Schotten en liet, hy oock nieuvvers met vreden,
Die daghelicx van hem, dapper vverden bestreden,
Hy socht haer heel en al, te schenden met ghevvelt.
Hy hadde teghens haer, tot Stadthouder ghestelt
Een seer vroom edel Helt, Montagu van byname.
Die door een cloecke daet, trachte nae een goe fame,
En creech het Graefschap so, van Salberick te loon.
Hy vvorde met den Graef, van Suffort voor de croon
Naer Vlaenderen gheschict, om vvat goets uyt te richten.
Hy vvort ghevangen ras, den moet sachmen hem svvichten,
Dvvelck zijn Graefschap haest moest, ontgelden metter daet.
VVant de Schotten terstont, sochten over al raet
Om van tgheleden quaet, haer eens al te verghelden,
Aen den Enghelschen cant, sy seer de pijpen stelden,
Tot dat beleghert vvert, Salberick dat Casteel.
Met schieten meenden zijt, te vernielen gheheel,
Maer de Coninck heeft sulcx, al te seer haest vernomen.
Metten Legher is hy, terstont te veld' ghecomen,
De Schotten vloden al, vveer snellick in haer lant.
De schoon Gravin die creech, vvel haest goet onderstant,
De Coninck deet voor haer, veel dat moetse bekinnen.
| |
| |
Daer vvast juyst datmen dees, liefde eerst sach beginnen,
Beminnen moest hy haer, zijn hert vvorde doorstraelt.
Hy creech haer al te lief, tis schand' dat ment verhaelt,
Tis vvaer dat niet en faelt, aensien deed' hem ghedincken.
Elck sach claer eer en deucht, neffens haer schoonheyt blincken,
Tvvelck dede crincken seer, thert vanden Coninck goet.
Maer isser niemant die, den Graef onderstant doet,
Heeft hy niet metter spoet, verlossinghe vervvorven?
Hy is comende uyt, tghevanghenis ghestorven,
Des is tot Salberick, het lant nu sonder Heer.
Dat quam den Coninck vvel, en dan so hielp oock seer
Dit onderstant dat veel, int stuck behoort te vvercken,
En vleeschlicke begheert, doet de liefde verstercken
Met eenen heeten brant, ontfunct ghy tConincx hert.
Neen, u ingheven quaet, dat vermeerdert de smert,
Dvvelck daer ontsteect dat vier, dat ick dan stijf can blasen.
Door liefde doet ghy hem, schier half sot zijn en rasen,
Ghy condt hem asen met, den vleeschelicken lust.
Neen, door 't ingheven quaet, comet al in onrust,
VVant oorloch en tvvint eerst, door u in het Lant raecte.
Paris door u dats claer, schoon Helenam ontschaecte,
Daer door Troyen de stadt, in rood' colen stont naer.
Neen, u ingheven valsch, vvas daer af den vont claer,
Ghy vvaert die brocht tgroot' paert, door de gebroken vesten.
| |
| |
VVy zijnder voorvvaert tvvee, vvie kent hier doch den besten,
Maer men sal eer lang sien, vvie den Coninck bemint.
VVat sou den Coninck doen, hy is van liefde blint,
En nieuvvers toe ghesint, dan met de bruyt te bedde.
Hy crijchtse noch int lest, ja eer lang so ick vvedde,
Hy can haer derven niet, hy hevet kint te lief.
Sy stelet Conincx hert, al vvaer sy eenen dief,
En als hy by haer coemt, hy vvilder niet af scheyden.
Hy spreect haer so schoon toe,
Hy vveet so vvel te vleyden,
Maer vvat helpet als sy, gheensins naer hem en hoort.
Bidt haer den Coninck yet, sy hout haer heel ghestoort,
Heel spijtich is sy doch, sy laet hem int verseeren.
Gaen vvy den Coninck by, vvy sullen hem vvel leeren
Hoe hy dees Bruyt nu crijcht, ten mach niet toeven lang.
Haer ouders moeten vvy, benout maken en bang,
Dat sy den Coninck selfs, comen spreken en vrijen.
Neef, ons beyder bedrijf, moet altijt vvel ghedijen,
Ons beyden moet doch de, vvijf heyt bevolen,, zijn.
Hy is vvel vvijs die coemt, tot onser scholen,, fijn,
VVant datmen ons betrout, al te vast ghesloten,, is.
Iaa! svvater dat door, eenen teems ghegoten,, is,
| |
| |
Gaen vvy ons maken dan, als maets cloecklijck te been.
VVy tvvee bringhender veel, in groot bitter ghevveen,
Maer vvat ligter ons aen, tis naer ons behaghen,, vvel,
Cleyn ghenuecht sietmen naer, menichmael beclaghen,, fel.
Gaen in.
|
|
Auteursrechtvrij