Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
Auteursrechtvrij
[Folio **5r]
| |
Sonnet.Coemt ghy Atheensche nu, vvelspreeckers t'samen al,
Coemt ghy Cyreensche met, u vvel-clinckend' ghesanck,
Coemt Pythagoras volck, met u reyn levens dvvanck,
Ghy Scipioonsche coemt, met u cloeckheyts gheschal:
Coemt vvie ter vverelt vvilt, vermeerdert doch ghetal
V nu te prijsen haest, metten loflicken danck,
Hem die dit vvaerdich stuck, voorts brengt als soeten dranck
Voor haer die daer noch zijn, in dit vreemt duyster dal,
Op dat sy souden sien, haer verleydende vveghen:
VVant eenen Spieghel ist, voor die in blintheyt pleghen
Haer eyghen siel en lijf, te brenghen in veel svvaerheyt.
Desen Spieghel die toont, elck een zijn hert van binnen,
En verclaert menich mensch, zijn verduysterde sinnen,
Sieter stoutelick in, ghy bevindet metter vvaerheyt.
| |
De selfde een Balade.
Vwen naem die wort nu, niet om volprijsen,, groot,
O Duym met u fraey werck, goet tot tsmenschen leeringhe
Te recht eenen Spiegel claer, die elck can wijsen,, bloot
Den wech der deuchden waer, die sonder afkeeringhe
Behoort gevolcht te zijn, met grooter begheeringhe,
Veel deuchden verhaelt hy, die God oock wel behagen:
Oock eenen spiegel der, Vrouwen lofs vermeeringhe,
Die haer mans sulcke trou, ter noot hebben gedragen.
Coemt spiegelt u al die, met veel blintheyt naer iagen
Haer eygen bederf quaet, door boose wercken fel,
Coemt oock die bedroeft zijt, en oorsaeck hebt te clagen,
Spiegelt u ghy sult veel, gebrecx haest mercken,, snel,
Een anders vleck leer u, tot allen percken,, wel.
| |
[Folio **5v]
| |
De selfde.Lof tuvver eeren,, soet, altijt vermeeren,, moet
O Duym die door dit vverck, nu vvort verheven,, vry,
Het vvelck ons leeren,, doet, ontucht te keeren,, vroet,
Seer stichtelick hebt ghy, voor elck gheschreven,, bly,
Lof heb u hant die door, Gods hant ghedreven,, zy,
Lof heb uvven gheest die, van Gods gheest ghestiert,, is,
Den Laurier croon vvort u, tot loon ghegheven,, vry,
Des betaemt dat u hooft, daer met zy gheciert,, vvis,
Die Rhetoricam hebt, gheeert en gheviert,, fris.
Liefde sticht vrede. G. van Hoomen. |
|