|
| |
| |
| |
Vande derde Gheschiedenis, de tweede uytcomst.
Bloed-dorstich ghemoed, vvraeck-gierich hert, t'Verplichte Land.
De twee eerste comen uijt.
HOe ist al Broer? vvaer blijft ghy nu doch alsoo langh?
Goo, ick vind vrij noch vverck, my vvord noch al vvat bang
vvy sullen (soot vvel schijnt) noch genoech te doen vinden.
Iae, jae, een man die claegt en vind niet te veel vrinden,
Dus scheppen vvy vvat moets, het moet doch sijn ghevvaegt,
Tis beter te vroegh dan naer te laet stuck beklaegt,
Maer segt my nu eens, oft vvy nu een saeck bestonden,
Dat vvy ons by het Land al stil en dier eens vonden,
En haer met vvoorden soet, nu vielen cloeck aen boort.
Daer en is niet beter dan de man sijn eyghen vvoort.
Maer kenden sy ons dan, vvy souden om hals comen.
Daer vveet ick al raed met, vvilt nergens doch voor schromen,
Ick heb daer meer ghevveest, als een heel heylich Sant.
Ghy hebt noch vrienden veel, ghy hebt al om verstant,
Hoe makent vvy nu best om ons quaet te bedecken.
Elck een van ons sal nu een ander cleed aen trecken,
| |
| |
Verkeeren soo by t'volck, dat u en my bemint.
VVy moeten spreken dan soo sy meest ziin ghesint,
vvy sullen hooren haest oft met haer vvat te doen,, is.
Soo gaen vvy dan ter vvijl dat tusschen t'rijp en groen is,
Het yser moet ghesmeed ziin ter vviil dat is heet.
Laet ons gaen als ghy vvilt, ick ben terstond ghereet,
vvy sullen goet en quaet nu draghen met malcandren.
Laet ons eer vvy gaen eerst ons cleeren ras verandren,
Dit cleed is goet voor my, treckt ghy dat aen u lijf.
Bloetdorstich ghemoet trect aen eenen Advocaets tabbaert, en den anderen eenen Coopma ns mantel.
Bloed-dorstich ghemoed, seer loos is al u bedrijf.
Maer hoe heet doch u cleed, vvilt my sulcx vvel bedieden.
Den ijver goet van schiin, die vvel bedriecht de lieden,
Als hy uyt een valsch hert, comt, en boos is van aert.
VVraeckt-gierich hert dan ooc den schijn van vrienschap baert
Dan meynet ghemeyn volck dat haer niet kan ontbreken.
Nu gaen vvy dus ghecleed t'Land selver eens aenspreken,
En siet vvaer dat sy sit, ten schijnt niet dat sy treurt.
Haer siende ben ick noch invvendigh heel beruert,
En my ghedenckt noch t'gheen sy aen my heeft bevvesen,
Maer ick hoop int lest vvel van miinen druck ghenesen,
Dus valt daer cloecklijck aen, het geeft nu doch recht pas.
| |
| |
Sij comen naerder bij tLand.
O alder sterckste land, daer yemand oyt aff las,
u vvelvaert en gheluck dat moeten vvy u vvenchen.
En eenen vasten peys voor u en allen menschen,
Die nu te crijghen is, het is nu tiid en stond.
VVie ziit ghy die den peys soo hebt in uvven mond,
Maer ick dinck vvel dat t'hert al te seer verr' van daer is.
uyt eenen yver goet, en sonder last dvvelck vvaer is,
Ziin vvy ghecomen stil, jae dat schier niemand vveet.
Goed' hoop van vriendschap maeckt ons t'uvven dienst gereet
Om naer ons besten u tot rust en vreed' te raden.
Dat ghy den yver vvist, ghy dedet om beladen,
Des hertoghs hert is goet, voor t'land, en voor t'ghemeynt.
Tis om vrienschap te doen, ghy en vvord niet vercleynt,
Soo ghy ons maer en hoort, ghy sult vvat ghy vvilt criighen.
hebt ghy van niemands last, soo heet ick u vrij svvijghen.
vvie maeckt u doch soo stout, dat ghy my comt omtrent.
Het yvrich hert dat u noch is gantsch onbekent.
En om de vriendschap groot die vvy met u begheeren,
Des Conincx macht laet u in tijds doch vvat verveeren,
Die hy seer vvijd en breed, te vvater, te land' heeft.
Dat hy den Coninck vrees, daer ziin vvreed hert voor beeft,
| |
| |
die hy bekennen moet te ziin een heer der heeren,
Siins Vaders voorbeeld dat behoort hem vvel te leeren,
Mids hy in sijn dood-bed soo deerlick vvas ghestraft.
Iae, jae, daer op en vvord met allen niet gheschaft.
Soo ghy gheen peys en maeckt, hy gaet den Vaer te boven.
vvy hebben eenen God die vvy hoogh moeten loven,
die heeft ons tot noch toe ghetrouliick by ghestaen,
vvy hebben land, en volck, dat t'best meest heeft ghedaen,
Al heeft Albertus nu de dochter van hispaingnen,
Is t'Land daer om eens vrii en los van d'oud calaingnen?
ddat hy t'Land heeft belooft, dat comt al te spaed' by,
t'Land vvord al meer belast, dats verr' van vvorden vrii,
Oft hy l'Enfante heeft, vvat kan sulcx het Land baten.
Maeckt ghy slechts peys, dan sal den Spaingnaert t'land verlaten
Al dat vvy segghen is om profiit en gherief.
Om te bedrieghen hebt ghy my soo biister lief,
Tvvas ooc peys doen dom Ian de Spaingnaerts deed vertrecken
Voor eenen vasten peys vvoud hy siin bloed vertrecken,
Maer het vvas al bedroch, t'Land gaff hy den lavuyt,
Al vertrock het Spaensch volck, sy bleven niet lang uyt:
den Slach van Iembloers magh ons noch vvel ghedincken,
Tot Namen van de brugg' hoe sagh men daer verdrincken,
Soo menich vroom Landsaet, soo menich Edelman,
Als ick daer noch om dinck miin hert dat schromt daer van,
Sy vvorden in de Maes ghevvorpen als honden,, siet.
d'een d'ander sy als doen noch gantsch en verstonden,, niet,
T'sal nu al beter gaen, dus en vveest niet vertsaeght,
| |
| |
Ghy vvord seer grof gheschat, en jammerlick gheplaeght,
Dit sal den Coninck al te niet doen en af stellen.
Dit is den rechten vond, van s'Conincx fray ghesellen,
Soo soud' ick vvorden quijt, den middel van miin ghelt,
vvaer ick ontvvapent dan, sou soud' hy met ghevvelt,
Al doen naer sijnen sin als de Tyrannen pleghen.
Ick sie vvel, vveet ick een, ghy vveeter vvel thien teghen.
Ick hoopten anders claer, ghy ziit al siende blint.
Och schaemt u dat ghy soo hertneckigh zijt ghesint,
Ick sorgh ghy vvord gheplaeght en dat van alle kanten.
Nu gaet ghy al vrij heen, ghy vvel vermomde santen,
Met u loos valsch bedriif en heb ick niet te doen.
Ba, ba, als u eerst sal gaen dvvinghen uvven schoen,
En dat men u vvat hart op uvven voet sal treden,
VVord ghy dan seer gheplaeght, en nerghens oock met vreden,
vvat salt van u veel ziin, ghy blijfter by gantsch lijff.
Packt u doch ras van hier, ghy valsch en boos Catijf,
Die u van binnen sagh, soud u valsch hert vvel vinden.
vvy vvouden dat vvy u soo half sterck niet en kinden,
vvant ghy't beclaghen sult, maer ick sorgh veel te laet.
Nu ick segh dat ghy beyd' ziit doortrapt, loos en quaet,
Dus packt u rasch van hier, en vvilt niet langher toeven.
| |
[Folio Eiijr]
[fol. Eiijr]
| |
Denckt vrij om ons, als ghy u sult noch meest bedroeven,
dus adieu spiitigh land nu ghy niet hooren vvilt.
Ick houd my aen God, die is miinen borcht en schilt,
Tis al verloren doch, vvat ghy veel meynt te segghen,
Dat my selfs ghebeurt is doet my stuck over legghen,
dus ist te vergheefs al vvat ghy veel praet oft clapt.
Sij doet haer camer toe.
vvat seght ghy van die Moer?
Hy moest vvel vroegh opstaen, die haer yet soud bedrieghen.
Goo, vvaer ick in haer plaets, ick soud vrij sonder lieghen,
Oock al het selfden doen, sy heeft het vvijste voor.
Eer soud men vvasschen vvit het aensicht vanden Moor,
Dan dat sy gheloof soud eens gheven aen ons brieven.
Sy en vvoud' ons int minst met allen niet believen,
Te spijtigh is sy claer, den hooghmoed is te groot.
Laet haer ziin soo sy vvil, ick svveer rond uyt haer doot,
veel berghen hoogh heb ick al metter tijd sien dalen.
Maer gaen vvy rasch van hier, vvaer toe dient al dit dralen,
Ons loghens ghelden niet, vvy hebben hier gheen kans.
Gaen vvy tis meer dan tijd, vvy ziin ghenood ten dans.
| |
[Folio Eiijv]
[fol. Eiijv]
| |
dat sy ons kenden hier, vvy souden niet lang leven.
Goed Broer, ick en soud niet een duyt voor ons lijf gheven,
dus ist verr' tbest dat vvy ons maken op den loop.
Iae, jae, al beter vrij by onsen Spaenschen hoop,
Boed-dortisch ghemoed is daer altiid vvel ghecomen.
En een vvraeck-gierich hert schuylt daer vvel onder vromen,
dat is ons beste volck, vvant elck daer naer ons haeckt.
En die voor de galgh' sorght ghemeynlick daer aen raeckt,
En vvat vvy al doen ick vveet doch vvy en vanghen,, niet,
Neef, al veel beter dan vvy ziin daer ghehanghen,, siet.
|
|
Auteursrechtvrij