|
| |
| |
| |
Vande derde Gheschiedenis, de tweede uytcomst.
Andromeda, Cassiope, Cepheus, Perseus.
De gordijn word gheopent ende den Draeck comt naer der.
HElpt Iuno, Pallas helpt, helpt my nu rechte voort
O Perseus mijn lief, eylaes! ick vvord vermoort,
Comt doet my onderstand, ick moeter voorvvaer blijven,
Den Zee-Draeck die begint het vvater langs te drijven,
Hy comt recht nae my toe, des vervvacht ick de dood,
O lief vvaer blijft ghy nu, helpt my in miinen nood,
Ist doenliick so rast u, om my nu hier t'ontsetten,
Och vvilt de dood van my in dees elend beletten,
vvaer is mijn Moeder nu, o Vader vvaer ziit ghy,
Invvoonders des lands al, staet my nu doch oock by,
Och, vvederstaet den Draeck, die my soeckt te verscheuren.
Vader en Moeder die comen uijt tot bij de Dochter.
Ick hoor miin Dochter roept, och vvat mach haer gebeuren
Och vriendin vvat let u, vvat is u doch misschiet.
Och Moeder comt doch en siet, in vvat groot verdriet
Dat ick bedroefde ben, ick vvord terstont verslonden,
Van desen Zee-Draeck fel, och vvaer ick doch ontbonden,
Dat ick vvech loopen mocht, en vluchten vvijt van hier,
Och Vader miin comt siet dit vreeslijck boos Zee-Dier.
Dat om te dooden my, nu vaerdich en ghereet,, is.
| |
| |
Och denckt miin liefste Kind, dat my sulcx vvel seer leet is,
Maer vvat can ick ghedoen, ghy vverd te sterck bevvaert,
Ick en mach toonen niet den vaderlicken aert,
T'goet hert soud bliicken vrii, so ick u vvist te troosten.
Och, isser niemant nu van Zuyd, Noord, VVest, oft Oosten
Die ons ghehelpen kan, verlaet ons yederman,
Och Kind, so moet ick nu noch eens omhelsen dan
Sij geeft haer een oorlof soen.
In beyd' de armen miin: eer ick u sie bederven,
Ghy ziit ontschuldich doch, ick ben die hoor te sterven,
Ghy moet vrij gaen, en ick ontfanghen desen loon.
O Perseus vvaer bliift ghy liefste Ridder schoon,
Och, u belooft en trou, is die niet anders t'achten.
Wel Dochter, vvat roept ghy, vvie moeght ghy doch vervvachten,
VVie sal yet doen voor ons, vvat hangt u doch int hooft.
Och, ick vervvacht noch een, die my hulp heeft belooft,
En siet vvaer dat hy comt, als een Prins seer cloeckmoedich.
Perseus die comt uijt.
O stouten Ridder schoon, met tranen overvloedich,
So bidden vvy, vvilt ons kind, nu doen onderstand,
Verlaten ziin vvy van ons Ridders van het land:
En verschrict zijn vvy al, groot en cleyn, mans en vrouvven,
Door al het Criichsvolc boos, die ons heel land benouvven,
VVy sien ons hertzen leed, vvat connen vvy ghedoen,
Ghesloten is den mond, 'trecht is uyt het saysoen,
| |
| |
Des hebben vvy niet dan ghevveen, verdriet en kermen.
Zijn dit de vvapens om u Dochter te beschermen,
De tranen helpen niet, ghy moester in versien,
Nochtans naeckt u noch troost, ick sal u de hand bien,
So sy my haer trou, met u bevvilling, vvilt gheven:
En dat vvy daer naer als met eede verplicht leven,
Dus verclaert uvven sin, en maket cort in als.
Vroom Ridder ick moet u eens vlieghen om den hals,
Ist mogh'liick dat ghy sulcx soud derven hier beginnen,
VVy souden u dan claer voor ons Verlosser kinnen:
Ons Vader soud ghy oock, met onsen schoon Soon ziin,
Miin dochter soud u als dan vvesen tot loon fijn:
En u altiit ghetrou naer des minnaers betamen,
Verbonden soud ghy oock en vast verknocht ziin tsamen,
Iae inder liefden band, ghestadich totter dood.
O Ridder, staet ons by in desen onsen nood,
Al dat ghy hier begheert, sal u voorvvaer gheschieden:
Ontset ons dochter maer, het geheel Land en lieden,
Iae oock miin dochter selfs, die svveeren trou en eer.
V beyde bedanck ick, in sonderheyt u heer,
Die my u jonste bied, van uvves dochter vveghen:
Haer onderstand te doen, ben ick oock gants gheneghen,
Al soud' ick storten hier voor haer miin edel bloet,
Den draek en ontsie ick niet, God gheef vvat hy doet,
Siin vvreetheyt can my niet doen vreesen oft verschricken,
Den Goden bystand sal miin hert en moet verquicken,
Quam hy maer by, vvant ick naer hem cloeckmoedich haeck
| |
| |
Andromeda schoon lief, en vreest doch gheenen draeck:
In Iuppiters naem sal ick voor u schoon Maeght striiden,
In Iuppiters naem, die ick moet voor Vaer beliiden.
En Danae is die miin liefste moeder vvas,
Daer hy als reghen van gout is opghedaelt ras:
Des ben ick voorvvaer oock haer beyder kind gheboren.
O Perseus, met vreught moet ick sulcx nu aenhoren,
Zijt ghy van sulcken stam, so behaeght my dit stuck,
Dat ghy oyt int Land quaemt is voor ons groot gheluck,
En ick priis, dat ghy u so vroomlick derft vermeten.
Medusas slangachtich hooft, heb ick af ghesmeten,
En oock het vlieghend' paert, tot buyt van daer ghebrocht,
Soud' ick dan dees schoon Maeght als ick eenichsins mocht
Niet trouliick bystaen nu, en haren druck verschoonen.
O Perseus miin lief, ick salt u vveder loonen,
En blijven altiit vast met u in trou verplicht:
Maer ick bid voor al en acht het stuck niet te licht,
Op dat ghy niet en bliift, en vvy dan alle beyden.
Den strijd sal haest aengaen, ick moet van u nu scheyden,
Des neem ick oorlof Lief, eer den draeck naerder comt:
Al maeckt hy groot getier, en vveest gants niet verschromt
Met dees hand, en dit svvaert, sal ick hem schier bevechten.
Gaet in der Goden naem, toont u niet als den slechten,
Ghy ziit ons toeverlaet, alleen ziit ghy ons hoop.
| |
| |
Ay my, den Draeck die comt.
Nu vvel, ick naer hem loop,
Oorlof al t'samen dan, helpt my met u ghebeden.
Hij gaet in.
Och Vader, Moeder oock, vvilt doch al te rug treden,
Dat ghy van desen Draeck gheen hinder en ontfanght.
Oorlof miin liefste kind, ons al te seer verlanght,
Hoe het met u, en ons al tsamen, noch vergaen,, sal,
VVy sullen van veers sien, hoe't desen Helt bestaen,, sal.
Gaen in.
|
|
Auteursrechtvrij