Luizenjournaal

De mijlenteller 2

W. Clayton: De houten schroef die door de hitte was gebarsten brak vanmorgen. Nu heb ik de lap weer om de spaken van het wiel gebonden en tel opnieuw de omwentelingen. De timmerman zal een nieuwe schroef moeten maken, ik ben een klerk, een uitvinder zo je wilt, maar geen timmerman. Ik tel, mijn ogen draaien rond met de spaak van het wiel waar de lap omheen gebonden zit. Na tien keer driehonderdzestig rondwentelingen, draait alles in me als de raderen van een klok. Ik tel het land in minuscule stukjes, ik vergruizel het. Altijd weer, soms snel, soms zo traag dat ik denk dat het nooit meer zal opdoemen uit de klei, uit het zand, komt het floddertje lap boven, zo bevrijdend als een hartslag die slaat na even te lang te zijn weggebleven. Alleen als onze karavaan stilstaat durf ik mijn ogen van het wiel te nemen, en dan nog moet ik opletten dat de muildieren de kar niet ongemerkt een wiellengte verder trekken, terwijl mijn ogen zitten uit te rusten op de horizon. Vandaag heb ik opgetekend: 343 mijl van Nauvoo, volgens meting verricht door W. Clayton.