Lyrisch labyrinth

[p. 143]

Kussen

Naar Nicola Moscardelli.

Het late waaien van den avond om mijn leden,
hemels verdonkeren, en 't vallen van den nacht,
als 't lichtkleed van den dag luidloos was afgegleden,
leken mij diep als wijn en als uw lippen zacht.

Ik weet: het was alleen een trillen van de luchten,
geraakt, doch onberoerd van vroege duisternis,
maar lief, mijn lief, mij was 't of onze lippen zuchtten
den warmen overvloed van onzen eersten kus.