Lyrisch labyrinth

[p. 144]

Lied voor het arme Lief

Naar Walther v.d. Vogelweide.

Hartelief kindeke, mijn vrouw,
God geve U heil en eeuwig goed;
vond ik voor U nog groter trouw,
'k vond zachter troost voor mijn gemoed.
Doch dieper waarheid ken ik niet
dan dat gij mij de liefste zijt,
en dat mij daarom leed geschiedt.

Want velen duiden kwaad dat ik
mijn lied geneigd heb naar uw rang:
maar kenden zij een ogenblik
van ware liefde hun leven lang?
Hij immers zoekt het liefste niet,
die meer naar schoonheids goedren dingt
dan op 't beminnen ziet.

Zeer vaak baart schoonheid enkel haat
zo ze om zichzelf wordt nagestreefd;
beminnend vindt het hart eerst baat
van schoonheid, die uit liefde leeft.
Slechts liefde's tooi maakt waarlik schoon,
doch nimmer was voor andre sier
oprechte min het loon.

Daarom draag ik de smaad die 'k droeg
en die ik altijd wil verdragen;
lief, gij zijt schoon en hebt genoeg
der zaken die geen schimpers vragen.
Deert hun taal mij, die van U houd
en acht uw glazen vinger-ring
meer dan vorstinne-goud?

[p. 145]

 

Wanneer uw trouw standvastig is

 

behoedt mijn liefde U tegen vrees

 

dat voor dit hart ooit lastig is

 

wat gij begeert naar ziel of vlees.

 

Maar kent gij zulke twijfel niet

 

zo waart gij nimmer mijn en wee

 

om 't leed dat mij van U geschiedt.