Lyrisch labyrinth

[p. 89]

Bij Middernacht-licht

Svolvaer.

Op dit verloren dorp in de Lofoten
schijnt dag en nacht, een zomer lang, het licht;
de vissers varen uit: hun kalme plicht
lijkt - van 't opalen nachtlicht overgoten -

een spook-beweging naar den horizont,
die ieder lokt, die geen ooit achterhaalde;
al wat ontdekkingsreizigers verhaalden
is dat men immer weer het zelfde land hervond

en steeds dezelfde zon, dezelfde wind en regen,
de maatgang van de tijd en 't zorgelik gezwoeg
van mensen om hun brood. Hier is de dag nooit vroeg,
de nacht nooit laat, maar allen gaan als wij dezelfde wegen.