Lyrisch labyrinth

[p. 72]

Oosterse vertelsels

Voor Kuyle.

De voordeur van het veel te klein hotel
gaf milde wierookgeur naar buiten;
als een verdwaalde vogel tegen ruiten
rinkelde Habiba's aarzelende schel.

Toen kwam een klein zwart paard uit vele dromen
aanrijden met de nachtlucht der woestijn;
de ruiter was een jonge prins, dronk wijn
en zei: ik ben blij dat ik hier ben gekomen.

Er speelde een verre fluit en niemand heeft verstaan
wat de prins en Habiba stil hebben besproken;
op 't plein heeft men slechts milde wierookgeur geroken,
ik vond geen mens die weet hoe zij heen zijn gegaan.

[p. 73]

 

Hassan Ab Dullah's moeder stierf van nacht,

 

de maan was helder en er huilden honden;

 

men heeft een geel papier bij haar gevonden:

 

drie dingen, las men, heb ik overdacht.

 

 

 

Het eerste ding is 't wassen van de maan en

 

het stijgen van de vloed over de kaai:

 

zo, in der moeder ziel verborgen baai,

 

vloeien op volgeworden vreugden tranen.

 

 

 

Ten twede heb ik het groeien van de palm betracht

 

onder de druk van zwaar wegende stenen:

 

zo worden kindren groot bij moeders wenen.

 

Het derde ding is Hassans huweliksnacht.

 

 

[p. 74]

 

Haroen de krijgsman had zijn boog gespannen

 

en schoot zijn pijl in 't blauwe van de lucht

 

zo snel dat niemand der omstaande mannen

 

hem na-ogen kon in zijn suisende vlucht.

 

 

 

Hafis de dichter had zijn lier gespannen

 

en zong bij 't innig beven der muziek

 

zo schoon dat niemand der omstaande mannen

 

de woorden begreep van 't gewijde cantiek.

 

 

 

De pijl van Haroen heeft een palm geschonden,

 

de blaren hangen langs de stam in rouw.

 

Het lied van Hafis heeft men weergevonden

 

in het zingen van een gesluierde vrouw.

 

 

[p. 75]

 

Ibrahim Abdoer had een talisman,

 

die hem op al zijn tochten vergezelde;

 

en toen hij kinds geworden was, vertelde

 

zijn kleinzoon daar de geschiedenis van.

 

 

 

Er stond een tekst op het zijden omhulsel,

 

waarin was gewikkeld een koperen schrijn,

 

dat kunstvol gesmeed was; 't ging open; een klein

 

lapje met bloed was het enige vulsel.

 

 

 

Men heeft naar de zin dezer zaken gevraagd;

 

daarop heeft de kleinzoon vruchtloos gezonnen.

 

Het koper vergroende, het bloed is geronnen,

 

de tekst is door tranen onleesbaar vervaagd.