Lyrisch labyrinth

[p. 76]

Patroklos

Van wederszij omtwist, maar onbewogen
in zijnen schonen dood, ligt op de baar
Patroklos. Koele wind beweegt zijn haar
en zon weerkaatst in zijn gestorven ogen.

Wanhoopt zijn schim en doolt op 't oevergras
der eeuwigheid vergeefs, zolang niet Goden
of vrienden hem de obool der doorvaart boden?
of deert deez' rust hem, die zoo rustloos was?

Wat weten hieromtrent, die grimmig strijden
bij 't lijk? Zij kennen slechts elkanders nijd.
Hem echter - in doods diepe eenzelvigheid
gekeerd - doet hun gering krakeel niet lijden.