Lyrisch labyrinth

[p. 37]

II. Het kruipend bloed

[p. 39]

Liedjes voor de kleine Lucie

ZIJEN draden spon de nacht
meisje, dat de bruidsdag wacht,
als een meisje bij haar wiel,
weemoed-blije ziel.

't Windje zong een wiegewijs
onder 't spinnen van de droom,
die nu hangt in nevelgrijs
stil van boom tot boom.

Zijen draden spon de nacht:
zilveren herinnering
waar al 't lief en leed in lacht
dat verloren ging.

Zie, nu wordt het morgenrood
weelderig gespreid en wijd -
- Strakjes, kindje, gaan wij dood
en naar de eeuwigheid.

Zijen draden spon de nacht
als een meisje bij haar wiel,
meisje, dat de bruidsdag wacht,
weemoed-blije ziel.

[p. 40]

 

Zing in de bomen, wind,

 

zomerse dromenkind,

 

't lied van de nacht

 

zacht - zacht -

 

 

 

Zacht nadert duisternis

 

heimvolle fluisternis

 

dringt tot ons door

 

hoor - hoor -

 

 

 

Hoor je, m'n kindje, niet

 

't wiegende windelied

 

hoog in de boom:

 

droom - droom -

 

 

 

Droom van verblijdenis,

 

weet niet wat lijden is.

 

Zacht zegt de wind:

 

kind - kind -

 

 

 

Kind, slaap onschuldig maar

 

ik ongeduldig naar

 

dageraads schemering

 

zing - zing -