Lyrisch labyrinth

[p. 17]

Het dode Strand

Het dode strand:
gestrekt lijk van de vruchtbare grond
onder Gods ogen.

De zee trok af
en liet niets achter
dan dor zand
en plassen,
lauw in den avond
en erbarmelik
als tranen van een oudgeworden man.

- Vader, verlaat ons niet
in dit dood uur! -

Vèr op de schorren
speelt een kleine jongen:

met gretige handjes
raapt hij
kleurige schelpen.