Lyrisch labyrinth

[p. 16]

De Sagenvader

In memoriam Poelhekke

Onder der mensen leeraars was de grijze
sagenvader een zeer wijze
want diepst van al had hij hun nood verstaan.
Achterbuurt-jochies wist hij te verrijken
met blijheid om zijn vriendelik kijken
en wie hem passeerden op straat bleven staan
en hadden wel over zijn baard willen strijken.

Zijn naderen gaf ieder simpel ding
de glans van rijp fruit en de geurige zoetheid.
De sagenvader wandelde in goedheid
als de maan in een kring
van wit licht.

Zijn late leven was een schoon gedicht
dat werd voorgelezen aan alle mensen:
de kleine kinderen deed hij denken
aan de sprookjesman, die ieders hartewensen
inwilligt met romantiese geschenken:
een hemel-tocht in een zwaan-vormig vliegmachien
en de zeer grote gunst om onze lieve Vrouw te mogen zien.

Ouden van dagen en stervens-bangen
deed hij naar een zaligen dood verlangen.
- Zelf bleef hij jong in zijn diepste gemoed.
Doch daar iedere ziel eens scheiden moet
is de sagenvader nu heengegaan.
Wij hebben zijn laatste glimlach verstaan.