Lyrisch labyrinth

[p. 15]

Jubelstadje

Voor mijn vader.

Jubelstadje, waar ik werd geboren,
jouw uitgelatenheid hangt aan de gevels
als guirlanden.
Boven jouw straten wapperen de wolken:
festoenen van luidruchtigheid.
En van de herbergtafels davert jouw lied
van mensenverbroedering.
De harten van jouw burgers zijn zo feestelik
als lampions op koninginnedag.
Jouw poorten staan open naar zeewind
die binnenholt als dolle jonge meisjes
- op alle gezichten komt frisse gulheid! -
En jouw massieve toren
heeft een vertrouwelike stem:
zijn lach is als van oude burgers
aan de bittertafel.
Vredefeesten zijn jouw avonden
met fakkel-taptoe van soldaten
- een statig lied van aller mensen goedheid klinkt
tegen de muren van den hemel -
Uit alle ramen licht gezelligheid
als van moeders verjaardag.
Onder de sterren heb jij grote rust:
Maria waakt aan alle hoeken
en engelbewaarders
zweven boven al jouw straten.
Halfduister geeft jou vertrouwelikheid
en over jouw huizen hangt
de meigeur van een middeleeuwse voornacht.