Lyrisch labyrinth

[p. 14]

Dante

Verbittering is star geworden om Uw mond
maar uwe slapen, gladgeschuurd door tijdstorm,
werden een monument van eeuwen rust.
Torser van alle werelden
gingt gij, gebogen, eeuwenzware pijngang
door andermans huis.
Tòch was uw ziel vol fransiskaanse heerlikheid.
Uw ogen dronken Gods genaden
en, star gericht op alle mensenzielen, zijn ze licht geworden:
in brons verklaarde sterren-van-bescherming,
vuurbakens van Gods Vaderschap.
Buigend over de donkerste krochten der toekomst
hadt gij uw broeders lief:
Uw hart bereidde bitterheid tot troost.
Gij hebt een toorts naar den hemel gegooid:
de sterren zongen
het Hooglied der Liefde, die alles beweegt.
De harmonie der sferen hebt Gij ons gespeeld:
eeuwigheidswind woei in de holte van ons hart.
Gij hebt onze stem van uw heimwee verzwaard,
beiaardier van Gods rust.
De kracht uwer gerechte wreedheid werd den geslachten een voedsel.
Alle luchten zijn van uwe bitterheid bewolkt
maar uwe liefde leert ons
heilige diepten te lezen in de ogen uwer gelukzalige
en met Sint Bernard tot de moeder Gods te gaan.
Doopsel van Goddelike schoonheid gaaft gij ons.
God zet zijn poorten van genade open
als Gij spreekt.