Het goud der gouden eeuw

Troost in de sterfelijkheid

De zon kan rijzen en kan dalen,
Na 't dalen kan hij rijzen weer.
Gelijk hij brengt de dag terneer,
Zo gaat hij die vernieuwd ophalen.

Maar als ik mijne zonnestralen²⁾
Van spiegeltjes, als glas zo teer,
Eens neerduik, ik zie de aard' niet meer,
Maar blijf in Styxse stromen³⁾ dwalen.

Wat zoude de nacht, die lange nacht,
De arme mens wanhopig maken,
Indien hij twijfelmoedig dacht

Ze nooit ten einde zou geraken?
Maar 'k weet: als jongst⁴⁾ die zonnepracht
Zal uitgaan, zal de mijne blaken.

joan six van chandelier (1620-1695)

2) als ik mijn zonnestralen... neerduik: als ik mijn ogen sluit bij de dood

3) de duisternis der onderwereld

4) voor de laatste maal