Het goud der gouden eeuw

[p. 102]

Het stokske van Johan van Oldenbarnevelt, vader des vaderlands

Mijn wens behoede u onverrot,
O stok en stut, die geen verrader,
Maar 's vrijdoms stut en Hollands Vader
Gestut hebt op dat wreed schavot,
Toen hij voor 't bloedig zwaard moest knielen,
Veroordeeld als een Seneca
Door Nero's haat en ongena,
Tot droefenis der braafste zielen.
Gij zult nog jaren achtereen
De uitgang van die held getuigen,
En hoe geweld het recht dorst buigen
Tot smaad der onderdrukte steên.
Hoe dikwijls strekt gij onder 't stappen
Naar 't hof der staten stadig aan
Hem tot een derde voet in 't gaan
En klimmen op de hoge trappen,
Als hij, belast van ouderdom,
Papier en schriften, overleunde
En onder 't lastig landspak steunde!
Wie ging, zo krom gebukt, nooit krom!
Gij ruste van uw trouwe plichten
Na 't rusten van die oude stok,
Geknot door 's bloedraads bittre wrok;
Nu stut en stijft gij nog mijn dichten.

joost van den vondel (1587-1679)