Het goud der gouden eeuw

Liedeke

's Nachts rusten meest de dieren,
Ook mensen, goed en kwaad;
En mijn lief goedertieren
Is in een stille staat;
Maar ik moet eenzaam zwieren
En kruisen hier de straat.

Ik zie het zwierig⁷⁾ drijven,
Ik zie de klare maan,
Ik zie dat ik moet blijven
Alleen, mistroostig staan:
Ach lief, wilt mij gerijven⁸⁾
Met troostelijk vermaan.⁹⁾

7) zwerk, de wolken

8) ter wille zijn

9) woorden

[p. 48]

 

Ach lelie hoog verheven,

 

Verheven in mijn zin,

 

Mijn hope van mijn leven,

 

Gewenste, schoon vriendin,

 

Wilt mij nu gunstig geven

 

Een lieve wedermin.

 

 

 

Met hoop en vrees bevangen,

 

Met een gestage strijd

 

Van zorgen en verlangen

 

Verwacht ik nu ter tijd

 

Van U, mijn troost, te ontvangen

 

't Woord daar men lang om vrijt.

 

 

 

Mijn vruchteloos verwachten

 

Mijn kommer niet en blust

 

Zult gij mij heel verachten,

 

Och voedster van mijn lust?

 

Maar ziet: ik, onbedachte,

 

Klaag nu - zij leit en rust.

 

 

 

Och slaapt gij, mijn behagen,

 

Terwijl ik doe mijn klacht?

 

Wat baat mij dan mijn klagen,

 

Nu gij de doven slacht.¹⁾

 

Ik zal 't geduldig dragen;

 

Ik wens U goede nacht.

 

 

 

Adieu, prinsesje jeuglijk,

 

Mijn vrouw van mijn gemoed;

 

Adieu, en droom geneuglijk

 

En slaapt gerust en zoet.

 

Ach, 't is mij zo onmeuglijk

 

Te rusten als gij doet.

gerbrand adriaansz. bredero (1585-1618)

1) gelijkt