Het goud der gouden eeuw

Klaaglied

Mooi Aaltje is 't zo haast²⁾ vergeten
Mijn lang vervolg van dag en nacht?
De schone tijd die 'k heb versleten
En met uw wil heb doorgebracht

2) vlug

[p. 42]

 

In vriendelijkheid,

 

In vrolijkheid,

 

In vrijigheid

 

En zoetigheid van praat,

 

Van 's nachts tot 's morgens en des avonds laat?

 

 

 

Mijn vriendensmaad èn 's vaders toorn,

 

Die heb ik om u in 't begin,

 

Met zware dreiging moeten horen:

 

Maar 't ging zo haast¹⁾ mij uit als in,

 

Dat bleek zo dik²⁾

 

Wanneer als ik

 

Een blink of blik

 

Van uw schone ogen zag,

 

Zo bleef ik bij u de gehele dag.

 

 

 

Hoe dik nam ik uw teedre handen

 

En drukte ze aan mijn linkerborst?

 

Daar mij het binnenst' scheen te branden

 

Van 't geen dat ik nauw spreken dorst:

 

Daar wenste ik mijn

 

Een vensterkijn

 

Van kristallijn

 

Of van fijn spiegelglas,

 

Dat mocht gij zien, hoe ik te moede was.

 

 

 

Zo 'k bij mijn hart had kunnen komen,

 

Ik had het met eerbiedigheid

 

Straks³⁾ uit zijn legerstee genomen

 

En in uw lieve schoot geleid,

 

Zo lief waart gij,

 

De ziel van mij;

 

Dacht ik dat gij,

 

Zo wulleps waart van zin,

 

En zo lichtvaardig ook in uwe min?

 

 

 

Waar ik ter wereld heb genoten

 

De vreugd die men verkrijgen kan,

 

Daar wordt mij nu de deur gesloten

 

En men houdt daar een ander an.

 

Hoe zijt gij nu

 

Voor mij zo schuw?

 

Of wie heeft U

 

Zo schandelijk geraan,

 

Dat gij mij hebt deez' trots en spijt gedaan?

 

 

1) vlug

2) dikwijls

3) onverwijld

[p. 43]

 

Wat moogt gij in uzclve denken,

 

Wanneer als gij eens overziet

 

Mijn leurtjes en kleine geschenken?

 

Of 't geen er bij ons is geschied?

 

Zo hier, zo daar,

 

Gij weet wel waar,

 

Met wat gebaar

 

En gans verslingerd hert,

 

Was ik gestaag in uwe min verwerd.

 

 

 

Wat woorden zijn er wel gesproken,

 

Bedenkt ze eensjes in uw geest?

 

Wat eden heb je mij gebroken?

 

't Is wonder dat je niet en vreest,

 

Dat ik u eens,

 

Met vrij wat reens,

 

Iets ongemeens

 

Zal spelen op een tijd,

 

Is dat mijn liefde nog verkeert in nijd.

 

 

 

Gaat heen, geveinsde courtisane,

 

Begoochelt de ogen en het brein

 

Met uwe krokodilletranen,

 

Van de verdwaasde kapitein:

 

Die blode bloed,

 

Van wie gij 't goed

 

Meer als 't gemoed

 

- En dat met reden - acht,

 

Verstoort mij niet, vaart wel en voort goenacht.

gerbrand adriaansz. bredero (1585-1618)