Het goud der gouden eeuw

Een beklaglied, ter ere van een welbekende, over het verlies van zijn allerliefste

Reden om met recht te klagen
Heb ik, eilaas, door groot verdriet;
Doch menig weet die oorsprong niet,
Waarom ik ben dus zeer verslagen
In deze dagen.

Wullepse jeugd, vol dartle zeden.
Waant niet dat gij dan zijt in rust,
Als gij door liefde boet³⁾ uw lust:
Een blije schijn, die kan u heden
Bedriegen mede.

3) voldoet

[p. 41]

 

Ik minde een dochter met ere,

 

Meer als menig ander jong mens,

 

Bij wie ik kwam naar lust en wens

 

Zeer vriendelijke te verkeren

 

Naar mijn begeren.

 

 

 

Ongestadig' fortuin, uw winden

 

Mij, onverwacht, hebben verneêrd,

 

Gij hebt mijn vreugd in smart verkeerd,

 

Mits dat ik nu 't verlies bevinde

 

Van mijn beminde.

 

 

 

Ai, wrede dood! Heel moorddadig,

 

Heerst gij nog met zo groot geweld?

 

Gij hebt zo menig mens geveld:

 

Had gij haar maar geweest genadig,

 

Mijn lief gestadig,

 

 

 

Zo waar' geweest mijn vreugd volkomen,

 

Zo gij ze slechts eerst had bezocht,

 

Maar neen, haastig en eer men 't docht,

 

Zo hebt ge haar en mijn vreugd genomen,

 

T' mijner onvromen.¹⁾

 

 

 

O korte blijdschap, 's werelds vreugde!

 

Begeerte, wellust, en wat meer

 

Tegen de deugd strijdt, schuw ik zeer

 

En volg mijn voorbeeld van de deugde,

 

De bloem der jeugde.

 

 

 

Spiegelt u aan mij, gij minnare,

 

Denkt, dat 't u ook mocht geschiên,

 

't Bedroefd wezen drijf ik doordien,

 

Omdat 't met mij dus is gevaren,

 

't Welk ik verklare.

gerbrand adriaansz. bredero (1585-1618)

1) tot mijn schade