Het goud der gouden eeuw

Adieu-lied

Vaart wel, mijn lief, mijn leven.
Hoe krank is, laas, 't vermogen bij de mensen!
In God bestaat het geven
Van 't luk en heil dat wij de andren wensen.
'k Wens dat de Heer
U wind en weer
En voorspoed geve in 't varen.

'k Hoop: Gods genade

Zal u voor alle schade

Wel bewaren.

O gij weeldige vloeden,
Brooddronken, licht, en neetlig, vol beroeren,
Wilt met dit buiig woeden
Des noordenwinds geen strijd noch oorlog voeren.

[p. 36]

 

O Zuiderzee,

 

Van lieverlee

 

Laat toch uw rug doorsnijen:

 

Wat zij doorzeilen

 

Zal weer zonder verdeden

 

Samenvlijen.

 

 

 

Voor de Amsterdamse palen

 

Lag 't bruine schip met zwarte takeltouwen,

 

Dat mijn godin kwam halen,

 

In plaats van koets voor 't puik van alle vrouwen

 

Was 't vunzig ruim.

 

Het witte schuim

 

De voorboeg nat bevochtte.

 

Maar als¹⁾ gij scheidde

 

Mijn ogen U geleidden

 

Zo ze mochten.²⁾

 

 

 

De zon met gouden stralen

 

Brak met geweld door blauwe wolken henen.

 

De winden mij ontstalen

 

Het schip en lijf, die allengs vast verdwenen.

 

't Hart werd als lood,

 

Roerloos, als dood

 

Door inbeeldings bewelven.³⁾

 

Na lang afzondren

 

Zo kwam ik met verwondren

 

Tot mijzelve.

 

 

 

Uw zeer verlichte zinnen

 

De mijne, lief, in alles overstreven,

 

Behalve in het minnen:

 

Daar moet gij mij de volle prijs afgeven.

 

Ik win 't in gunst;

 

Gij, lief, in kunst,

 

In wijsheid en in reden.

 

In aangeboren

 

En eigen zelf verkoren

 

Brave zeden.

 

 

 

Gij⁴⁾ die uit zoute baren

 

't Vlamvurig hoofd onuitgedoofd liet blijken,

 

Schift⁵⁾ toch de grijze scharen;⁶⁾

 

Voor 't driftig⁷⁾ schip laat golven angstig wijken.

1) toen

2) zo goed ze konden

3) overstelpen

4) d.i. Aurora, godin van het morgenlicht

5) doe uiteengaan

6) de golven

7) drijvend

[p. 37]

 

Blanke godin,

 

Voert mijn lief in

 

De welgewenste steden,

 

En brengt mijn vrouwe

 

Gelukkig en behouwen

 

Thuis met vrede.

 

 

 

Al wat een mens kan denken

 

Om aan zijn vriend of waarde lief te gunnen,

 

Dat zoude ik, troost, u schenken,

 

Waar' 't godes wil hetzelfde mij te junnen.¹⁾

 

Ach, denkt om mij

 

Als ik aan dij,

 

Met ijverig verlangen:

 

Al mijn gedachten

 

Die snakken en verwachten

 

U te ontvangen.

gerbrand adriaansz. bredero (1585-1618)

1) gunnen