Het goud der gouden eeuw

Aan Roselle

de liefde verraadt zichzelve

Rosel, Rosel, waar zijn mijn zinnen henen?
Mijn rose licht, waarheen is mijn verstand?

[p. 29]

 

Cupido leidt mij aan zijn sterke hand;

 

Mijn brein is in zijn vuur als sneeuw verdwenen.

 

 

 

Ik ben niet mijns, want als mijn lippen menen

 

Lukretia of Sara of Susan,

 

Zo noemen zij uw voornaam of uw van,

 

Dies kan ik dan de liefde niet beneenen.¹⁾

 

 

 

Of lieg ik, zie, zo werd ik rood of bleek;

 

't Ontroerd gemoed dat spreekt, schoon ik niet spreek.

 

Ja, kan ik 's daags uw lieve naam verbloemen,

 

 

 

Wanneer ik 's nachts in zoete dromen leg,

 

Dan hoort, o spijt, mijn bijslaap²⁾, wat ik zeg,

 

En hoe ik u, Roselletje, ga roemen.

joan six van chandelier (1620-1695)

1) ontveinzen

2) echtgenote