Het goud der gouden eeuw

Amoureus lied

De minne die in mijn hartje leit
Die zal niet einden noch sterven,
Al schijnt 't dat ik door tegenheid
Mijn lief zal moeten derven.

Al reis ik te land en over zee,
En zwerf in vreemde stede,
Mijn liefs beeltenis draag ik mee
In mijn genegenhede.

[p. 22]

 

Al ben ik waar mij veel gunst geschiedt,

 

Het buigt geen van mijn krachten;

 

Maar als het hart op mijn lief eens ziet

 

Zo juichen mijn gedachten.

 

 

 

Al zijn meer anderen schoon en rijk,

 

Zij kunnen mij niet verwinnen;

 

Doch als ik mijn juffrouws deugd bekijk

 

Aanbidden haar miin zinnen.

 

 

 

Sinds dat mijn oog op haar schoonheid viel

 

Zo zocht ik haar te behagen,

 

En heb met eerbaarheid in mijn ziel

 

Haar reine gunst gedragen.¹⁾

 

 

 

Heilig en eerlijk zijn geweest

 

Onz' minnekusjes, boerterijen,

 

Want haar gezuiverde goede geest

 

Geen dorperheid²⁾ kan lijen.

 

 

 

Haar heusheid en ook mijn liefde groot,

 

Onz' vriendschap daar beneven,

 

Die zullen duren tot de dood,

 

Ja mooglijk na ons leven.

 

 

 

Of³⁾ bij geval deez' razerij⁴⁾

 

Mijn liefje kwam in handen,

 

Haar wijsheid redekavelt⁵⁾ mij

 

Ten konfer⁶⁾ of ten brande.

 

 

 

Mijn ruwer begrip en stompe stijl

 

Verwekt die, o mijn godinne,

 

Met die snedige scherpe vijl

 

Van uw geleerde zinnen.

gerbrand adriaansz. bredero (1585-1618)

1) toegedragen

2) lompheid

3) als

4) deze wartaal

5) veroordeelt

6) komfoor