Het goud der gouden eeuw

Onbenoegen van mond en ogen

Ik mag nauw uw gelaat, die englentroon, belonken,
Of mijn kuszieke mond brandt straks²⁾ van minnenijd;
Doch boet zij hare lust, aan de uwe vastgeklonken,
Zo barst mijn oog van spijt.
Ei min! opdat die twee eendrachtig wezen mogen
Gewaardigt voor uw slaaf dus wonderdaad te doen:
Laat als ik Lilla zie, ook lippen zijn, mijn ogen,
En elke straal³⁾ een zoen!

johan de brune de jonge (1616-1649)

2) terstond

3) blik