Het goud der gouden eeuw

Zang

Amaril, had ik haar uit uw tuitje,
'k Wed, ik vleugelde het goodje, het guitje,
Dat met zijn brand, met zijn boog, met zijn flitsen,
Land tegen land overeinde kan hitsen,
En beroofde de listige stoker
Van zijn trots, zijn geschut en zijn koker.

Of en had ik maar een van die vonken
Die daar laatst in uw kijkertjes blonken;
'k Plantte ze boven de minne zijn kaken,
Om deze blinde eens ziende te maken:
Dat, als immer hij oorlogen wilde,
Hij zijn pijlen met kennisse spilde.

Maar gij wedt, had ik een van die wensjes,
Dat ik alle mijn lusten allensjes

[p. 19]

 

Waar gij mij nu om verlegen laat blijven,

 

Makkelijk weten zou dore te drijven;

 

En en wilt gij mij geen wapenen gunnen

 

Die uzelve veroveren kunnen.

pieter cornelisz. hooft (1581-1647)