Bloedtest

[p. 40]

Met de smaak van vroeger

Spirits, melted into air...
- Shakespeare, Prospero

de stad is intact maar de straten zijn leeg
alsof de bevolking op de vlucht is geslagen
de tijd is onzichtbaar, de dood is als water
de nacht is een rafelig laken met gaten

die vlinders hebben nagelaten
in de grondstof van het heelal
de stad ligt plat en ook de winkelstraten
van het doorgaans drukbezochte centrum

baden in een overdaad aan licht
schoorstenen, daken, oranje kranen
lichten op tegen een hemel
van gemorste inkt, kaki, kobalt

nergens klinkt een geluid
caférumoer noch stemgedruis
zelfs geen dichtklappend portier
het tafereel vloeit moeiteloos over

in de paleizen en tuinen van Duizend-en-een-nacht
een uitklapbord van een grillroom
biedt op de stoep gerechten aan
‘shoarma met de smaak van vroeger’

op de achtergrond priemt een torenspits
daarboven een glimp van de maan
gesluierd achter wolken
als was het haar niet toegestaan

publiekelijk haar gelaat te tonen
toch is zij hier de enige die waakt
en toeziet met een spiedend oog
op deze hechtbebouwde kom

[p. 41]

 

tot aan de rand gevuld met doodse stilte

 

het ambersoortig hart van deze stad

 

dat al bij leven en welvaren is versteend

 

als een insect dat zit gevangen in de hars